Map-NL-Digest Tuesday, December 1 2020 Volume 2019 : Number 149
001 List-Software: Majordomo 1.94.4
Source: Het Parool
002 Telers klaar om legale wiet te verbouwen, wachten is op goedkeuring min
Source: NOS
003 Drooglegging van Amerika (1920-1933)
Source: Historiek
004 Ex-rijkswachtbaas veroordeeld tot 15 maanden cel in witwaszaak
Source: Gazet van Antwerpen
005 Chinese ambtenaren: niet meer drinken na werktijd
Source: DRINKS SLIJTERSVAKBLAD
006 Onderzoek: door litertanks is problematisch lachgasgebruik toegenomen
Source: Het Parool
007 Xtc-shops zijn het beste wapen tegen drugscriminaliteit in Nederland
Source: www.vice.com
008 The Grass Company wil niet zeulen met joints, maar gewoon open blijven
Source: omroepbrabant
----------------------------------------------------------------------
Subj: 001 List-Software: Majordomo 1.94.4
From: Dennis - Belangenvereniging Druggebruikers MDHG
Date: Fri, 27 Nov 2020 02:01:13 -0800
Newshawk: Dennis - Belangenvereniging Druggebruikers MDHG
Source: Het Parool
Copyright: Het Parool
Pubdate: 24-11-2020
Contact:
Website: www.parool.nl<https://mdhg-my.sharepoint.com/personal/office365_mdhg_nl/Documents/Da>
GEZOCHT: CANNABISKWEKERS. ‘WE VERWACHTEN DAT WEINIG AMSTERDAMMERS OP KLEINE SCHAAL KWEKEN’
Voor een onderzoek zoekt de Universiteit Gent zoveel mogelijk cannabiskwekers. Amsterdammers die de planten op kleine of middelgrote schaal kweken, of dat ooit gedaan hebben, worden opgeroepen een vragenlijst in te vullen.
Het onderzoek van de universiteit loopt in zeventien landen uit vier continenten. “Van Uruguay tot Canada,” vertelt professor Tom Decorte van de faculteit Recht en Criminologie aan de Gentse universiteit. Hij leidt het onderzoek in Nederland en Belgie en is onder andere benieuwd wat de Amsterdamse thuiskweker drijft. “Je zou verwachten dat weinig Amsterdammers op kleine schaal kweken, omdat overal een coffeeshop in de buurt is,” legt de professor uit.
“Daarbij wordt verondersteld dat voor het kweken van planten een beetje buitenruimte nodig is, of een deel van een woning dat niet gebruikt wordt. Dat is in zo’n grote stad minder voor handen. Daarom is het bijzonder interessant om te weten waarom Amsterdamse kwekers hier dan toch mee aan de slag gaan.” In 2013 deed de organisatie (Global Cannabis Cultivation Research Consortium) ook al onderzoek naar cannabiskwekers over de hele wereld. Daaruit bleek de gemiddelde kweker in Nederland een man te zijn tussen de 22 en 34 jaar oud. Hij zou zo’n 100 gram oogsten voor eigen gebruik. “Dit zijn vaak heel ‘normale’ mensen zonder criminele kenmerken,” schetst Decorte. De onderzoekers zijn er dan ook ‘zeker en vast’ niet op uit om boeven te vangen. “De verhalen van criminelen vinden we wel in strafdossiers. We willen met dit onderzoek juist een stem geven aan het andere deel van de kwekers. Mensen zijn soms bang voor de gevolgen en zullen waarschijnlijk niet snel voor een camera vertellen waarom ze dit doen. Op deze manier kunnen zij anoniem laten weten wat hun drijfveer is en wat ze graag anders zouden zien.” Met de onderzoeksresultaten hopen Decorte en zijn collega’s het functioneren van cannabismarkten beter te begrijpen. “Het leert ons hoe een samenleving hier het beste mee om kan gaan. Kan het legaliseren van de kweek bijvoorbeeld positief uitpakken? Maar we komen ook te weten wat de eventuele risico’s zijn voor gebruikers. Gaan thuiskwekers wel veilig te werk? De resultaten kunnen op veel verschillende vlakken nuttig zijn.”
In 2013 bleek het een uitdaging om genoeg Nederlanders te laten deelnemen. Destijds vulden 1065 Belgen de vragenlijst in en ‘slechts’ 277 Nederlanders. Daar wil Decorte bij het huidige onderzoek verandering in brengen. Te beginnen bij Amsterdam: “Wat drijft je om je eigen planten te kweken als er keus te over is? We horen het heel graag.” Cannabiskwekers kunnen de vragenlijst tot en met april invullen via Worldwideweed.nl. Dit is volledig anoniem, verzekert Decorte. “Ook het IP adres wordt niet geregistreerd.”
- ---------------------------------------------------------------------------
Attachment: http://mapinc.org/temp/13VYOVq5M2aLY.html
- --
MAP-NL
------------------------------
Subj: 002 Telers klaar om legale wiet te verbouwen, wachten is op goedkeuring minister
From: Dennis - Belangenvereniging Druggebruikers MDHG
Date: Fri, 27 Nov 2020 03:00:21 -0800
Newshawk: Dennis - Belangenvereniging Druggebruikers MDHG
Source: NOS
Copyright: @NOS
Pubdate: 22-11-2020
Adress: NOS:Postbus 26600,1202 JT Hilversum
Tel. 035-6779222
Contact: >
Website: www.nos.nl<https://mdhg-my.sharepoint.com/personal/office365_mdhg_nl/Documents/Da>
TELERS KLAAR OM LEGALE WIET TE VERBOUWEN, WACHTEN IS OP GOEDKEURING MINISTER
Het zijn spannende weken voor de telers die zich hebben gemeld om mee te doen aan de proef<https://nos.nl/artikel/2336689-telers-kunnen-zich-aanmelden-voor-wietp> met legale verkoop en teelt van cannabis. Op dit moment inventariseert het Rijk bij gemeenten of ze bezwaren hebben tegen een wietteler in hun gemeente. 149 telers meldden zich afgelopen zomer aan voor de proef. Maximaal tien telers mogen uiteindelijk mee doen. Als er meer dan 10 geschikt blijken, wordt er geloot. Het Rijk beslist dus uiteindelijk welke telers mee mogen doen. Maar gemeenten hebben een belangrijke stem. De teler moet op de aanvraag aangeven op welke locatie ze van plan zijn de wiet te gaan telen. Burgemeesters zijn verantwoordelijk voor de openbare orde en veiligheid in hun gemeente en krijgen daarom nu de kans om een advies te geven over de locatie. Dat advies weegt zwaar mee in de beoordeling van de aanvraag. De afweging om open te staan voor een wietteler is in elke gemeente anders. Zo laten Emmen en Delfzijl aan de NOS weten negatief te adviseren over de aanvragen die ze hebben binnengekregen. Eerder adviseerde ook de burgemeester van Etten Leur negatief over twee aanvragen na onrust in de omgeving.
Op andere locaties is meer animo. De gemeente Tilburg wil niet zeggen of er aanvragen zijn gedaan, maar een woordvoerder laat weten dat Tilburg in algemene zin open staat voor wietteelt in de gemeente. Tilburg hoort bij de tien verkoopgemeenten binnen de proef. "Als je A zegt moet je ook B zeggen. Dus als er een aanvraag komt gaan we daar vanuit een open perspectief naar kijken."
Burgemeester van Breda Paul Depla schreef deze week aan de gemeenteraad maar liefst acht aanvragen te hebben gehad in de gemeente. Depla is kritisch over gemeenten die bij voorbaat nee zeggen tegen de telers. "Het gaat om een legaal product. Ik vraag me af wat die gemeenten dan zeggen als iemand een tomatenkwekerij in hun gemeente wil starten."
De gemeente Oldambt zegt aanvragen te hebben ontvangen van twee telers en heeft daar ook positief over geadviseerd. Een van die aanvragen is van John en Ines Meijers die speciaal voor de teelt een boerderij in de gemeente kochten. Het stel strijdt al jarenlang tegen het in hun ogen scheve gedoogbeleid. Ze telen al lange tijd wiet zonder daar stiekem over te doen en moesten meermaals voor de rechter verschijnen. John Meijers nam deel aan de rondetafelgesprekken van de commissie Knottnerus die in 2018 een adviesrapport schreef over de wietproef. "Ik ben er al jaren klaar voor en ik zou het heel raar vinden als ik niet mag meedoen aan de proef", zegt Meijers. De NOS sprak nog meer telers die denken een grote kans te maken om mee te doen aan de proef. Het antwoord op de vraag waarom ze zo graag willen meedoen is dubbel. De telers willen graag aantonen dat het anders kan met het huidige, in hun ogen scheve gedoogbeleid.
Daarnaast zien de telers de mogelijkheden om met een deelname aan de proef goed geld te verdienen. Van de deelnemende telers wordt verwacht dat ze 6500 kilo wiet per jaar gaan telen. Dat zou de in sommige gevallen miljoeneninvesteringen waard moeten zijn. Andre Knottnerus schreef in 2018 en 2019 adviesrapporten aan het kabinet over de wietproef en volgt het proces met belangstelling. Hij is blij dat zoveel telers zich hebben gemeld voor de proef en dat er daarmee keuze is. Knottnerus daarover: 'Daarmee kan gestuurd worden op een zo breed mogelijk aanbod van cannabisvarieteiten. Dat is van groot belang voor de slaagkans van het experiment." De commissie Knottnerus was kritisch over een eventuele loting die er zou komen als er na de selectie meer dan 10 geschikte kandidaten over blijven. Knottnerus daar nu over: "Als er meer dan tien aanvragen voldoen aan de formele eisen, heb je de mogelijkheid om die tien telers te selecteren die gezamenlijk kunnen zorgen voor een zo breed mogelijk assortiment van verschillende soorten cannabis. Die kans moet je niet missen. Ik neem ook aan dat men daarnaar zal kijken."
Als de aanvragen aan alle eisen voldoen en de loting is geweest volgt voor de telers een integriteitsscreening op basis van de wet Bibob. Een woordvoerder van minister Grapperhaus laat weten dat uitsluitsel voor de telers begin 2021 wordt verwacht.
- ---------------------------------------------------------------------------
Attachment: http://mapinc.org/temp/21TBj2s_sHv4_.html
- --
MAP-NL
------------------------------
Subj: 003 Drooglegging van Amerika (1920-1933)
From: Dennis – Belangenvereniging Druggebruikers MDHG
Date: Fri, 27 Nov 2020 03:32:54 -0800
Newshawk: Dennis – Belangenvereniging Druggebruikers MDHG
Source: Historiek
Copyright: Historiek
Pubdate: 25-11-2020
Author: Enne Koops
Address: Historiek hof van Veldhuysenweg 19
Contact: +31 (0)341-843147
Website: http://historiek.net/
DROOGLEGGING VAN AMERIKA (1920 tot 1933)
De Drooglegging is een belangrijke historische gebeurtenis uit de Amerikaanse geschiedenis. Tussen 1920 en 1933 reguleerde de overheid het gebruik van alcoholische dranken, door de productie en verkoop volledig te verbieden. De term ‘drooglegging’ wordt ook gebruikt voor alcoholverboden in andere landen en op andere momenten in de geschiedenis. In dit artikel ligt de focus op de Amerikaanse Drooglegging (Prohibition, letterlijk ‘verbod’) in het interbellum, in de jaren 1920 tot 1933. We zoomen in op de voorgeschiedenis, motieven en het verloop van de Drooglegging.
Voorgeschiedenis en kernmotieven van alcoholbestrijding in de Verenigde Staten
Drankproblemen en reacties vanuit religieuze hoek (ca.1750 tot 1850)
In de achttiende en negentiende eeuw zorgden de Industriele Revolutie en de Franse Revolutie in de westerse wereld, zeker ook in de Verenigde Staten, voor ingrijpende economische en sociale veranderingen. De opkomst van de industriele sector leidde tot urbanisatie en de opkomst van een stedelijke arbeidersklasse. Armoede en alcoholmisbruik onder met name arbeiders werden in Amerikaanse steden in de negentiende eeuw een steeds groter probleem.
Maar niet alleen arbeiders dronken veel. De gemiddelde volwassen Amerikaan consumeerde in de vroege negentiende eeuw zo’n 26,5 liter pure alcohol per jaar, bijna vier keer zoveel als de hedendaagse volwassen Nederlander, die op zo’n 7 liter per jaar komt. Om deze reden typeerde de historicus William J. Rorabaugh Amerika in een gelijkluidende boektitel (1979) gedurende de jaren 1800 tot 1830 als…
In reactie op de alcoholproblemen kwamen in de Verenigde Staten aan het begin van de negentiende de eerste anti alcoholverenigingen en geheelonthoudingsbewegingen op. De vroegst bekende verenigingen die naar drankmatiging streefden, kwamen in 1806 en 1813 tot stand in Saratoga (in de staat New York) en in Massachusetts. De in Boston opgerichte Massachusetts Society for the Suppression of Intemperance (5 februari 1813) had binnen vijf jaar liefst veertig lokale afdelingen, met elk zo’n honderd leden. En toen Indiana in 1816 als staat tot Amerika toetrad, introduceerde de regering hier meteen een alcoholverbod op zondag. De anti alcoholbeweging verspreidde zich hierna snel via de kerken. Vooral protestanten, oals methodisten, presbyterianen en Quakers, maakten zich in de jaren 1810 en daarna hard voor de anti alcohollobby. Geschat wordt dat er in 1833 in de Verenigde Staten al zesduizend lokale verenigingen bestonden die zich inzetten voor drankmatiging en deze actief promootten.
Motieven voor en tegen drankregulering
Er waren in de Verenigde Staten meerdere groepen die hun eigen motieven hadden om drankmisbruik en alcoholisme te ontmoedigen. Protestanten en kerken hadden hiervoor religieuze en ideele motieven. Ook veel fabriekseigenaren waren voor alcoholbestrijding, omdat drankgebruik in de fabrieken veel ongelukken veroorzaakte. Regelmatig verschenen arbeiders ladderzat of aangeschoten op hun werk. Andere motieven om het gebruik van alcohol te ontmoedigen kwamen uit de gezondheidsbeweging en van groepen die vonden dat alcoholgebruik maatschappelijk gezien veel geld kostte. Alcoholgebruik leidde tot geweld, vernielzucht en criminele activiteiten. De maakbaarheidsidealen van de Verlichting, met het oogmerk de samenleving te verbeteren, speelden in de negentiende eeuw ook een rol in de motivatie van veel leiders van de Temperance beweging.
Tegenstanders van de strijd tegen alcohol waren er in de Verenigde Staten ook. Het betrof vooral roomskatholieken en Duits lutherse opiniemakers. Zij vonden dat de staat geen moraal aan de burgers diende op te leggen. Verder waren artsen fel gekant tegen het alcoholverbod. Amerikaanse dokters schreven namelijk vaak whisky voor als medicijn voor allerhande kwaaltjes.
Toenemende federale wetgeving en organisatorische groei (ca.1850 tot 1920)
Omstreeks het midden van de negentiende eeuw kwamen de eerste Amerikaanse staten met wetgeving om alcoholproductie en consumptie te reguleren. De staat Maine was in 1846 de eerste staat die een Prohibitionwet invoerde. In 1851 werd deze wetgeving in Maine verder aangescherpt. Gedurende de Amerikaanse Burgeroorlog (1861 en 1865) volgen veel Amerikaanse staten het voorbeeld van Maine en ontwikkelden wetgeving op het gebied van alcoholconsumptie, zoals North Dakota, Georgia, Oklahoma, Mississippi en Kansas. Een belangrijke rol in de strijd tegen drankgebruik speelde het in 1864 opgericht Leger des Heils. Vanaf 1865 voegde ook de protestantse Ku Klux Klan, die rond 1868 een geschatte 550.000 leden telde in vooral de zuidelijke staten, zich bij de supporters van geheelonthouding.
Na afloop van de Amerikaanse Burgeroorlog namen (mede onder invloed van emancipatiebewegingen als het feminisme, evangelicalisme en socialisme), vooral vrouwen het initiatief binnen verenigingen en bewegingen voor drankbestrijding. Een van de bekendste vrouwenbeweging was de Woman’s Christian Temperance Union (WCTU, 1873). Naast activistische vrouwen die drankmisbruik aan de kaak stelden, trad vanaf het eind van de negentiende eeuw de in 1893 opgerichte evangelicale Anti Saloon League (ASL) uit Ohio op de voorgrond in de strijd tegen lazarus. Het was deze club die vanaf 1913 volop de strijd aanging om in de Verenigde Staten tot een nationaal drankverbod te komen.
Gedurende de Eerste Wereldoorlog groeide in de Verenigde Staten en in andere westerse landen de weerstand tegen alcohol. De Amerikaanse president Woodrow Wilson voerde een tijdelijk alcoholverbod in om graan besparen voor de voedselvoorziening. Verder gebruikten verenigingen die tegen drankgebruik waren het feit dat veel Amerikaanse brouwers van Duitse komaf waren als argument om het (ver)kopen van alcohol te ontmoedigen. De Duitsers waren in Europa de grote agressor en sinds 1917 in oorlog met de Verenigde Staten.
Een rol in de groeiende weerstand tegen drank in de vroege twintigste eeuw speelde ook het feit dat Rusland, mede door buitensporig drankgebruik in het leger, de Russisch Japanse Oorlog van 1905 verloor. Hierna voerde het land als eerste land een algemeen drankverbod in, volgens alcoholonderzoeker Johan Edman. Het Verenigd Koninkrijk besloot na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog in augustus 1914 de Defence of the Realm Act (DORA) in te voeren, die maatregelen mogelijk maakte die het land aan de winst in de oorlog moesten helpen. Zo werd censuur mogelijk, evenals confiscatie van gebouwen en gronden die nodig waren voor de oorlogsvoering. Maar ook moesten brouwers en kroegbazen het percentage alcohol in dranken verlagen en beperkte de regering de openingstijden van Britse pubs.
De protestantse Anti Saloon League begon zich vanaf 1913 hard te maken voor een nationaal alcoholverbod in de Verenigde Staten. Belangrijk was de invoering van een inkomstenbelasting in januari 1913 via het 16e amendement, waardoor de Amerikaanse overheid niet langer afhankelijk was van de belasting op alcoholische dranken. De weg naar een landelijk alcoholverbod lag hierdoor open.
De ASL werd geleid door de gedreven advocaat Wayne Wheeler (1869 tot 1927), alias de ‘Dry Boss’, die een grote politieke invloed had en een belangrijke rol speelde bij de totstandkoming van het 18e amendement op de Amerikaanse grondwet, die de Drooglegging inluidde. Met zijn politieke strategie, bekend als Wheelerism, wist hij op een activistische en dwangmatige manier Amerikaanse massamedia, financiers, kerken en invloedrijke politici te mobiliseren en manipuleren in de strijd tegen de drankproductie en drankhandel. Zo financierde en steunde de ASL alleen politici die voor een nationale De Drooglegging in de Verenigde Staten (1920 tot 1933). In januari 1919 werd het besluit voor een nationale Drooglegging, vastgelegd in de zogenoemd Volstead Act (ook National Prohibition Act genoemd) door zesendertig Amerikaanse staten goedgekeurd. De uitvoering van de Drooglegging begon 17 januari 1920, om exact 12:00:01 a.m. Alle Amerikaanse staten besloten uiteindelijk om mee te doen aan de Drooglegging, behalve Connecticut en Rhode Island. De staat New Jersey ratificeerde het 18e amendement uiteindelijk als laatste, op 9 maart 1922.
Aanvankelijk, tot ongeveer 1925, was er tijdens de Drooglegging veel optimisme over de afname van criminaliteit en (het waren de roaring twenties) de toenemende welvaart. Maar al snel werd duidelijk dat de handel en productie van alcohol naar de illegaliteit was verplaatst. Ook bleek dat de aristocratie cq. bovenlaag van de bevolking het voor zichzelf zo regelde dat alcoholische dranken beschikbaar bleven. Zo legden de Amerikaanse presidenten Woodrow Wilson en Warren G. Harding voordat de Drooglegging inging bijvoorbeeld grote privevoorraden drank aan. Mensen met grond en bezittingen, de elite dus, konden op het platteland makkelijker illegaal stoken, terwijl arme arbeiders in de steden die hetzelfde deden direct opvielen en keihard aangepakt werden. Steeds meer beschouwde de publieke opinie de Drooglegging als een verbod dat alleen voor de arbeidersklasse gold. De georganiseerde misdaad in de Verenigde Staten stortte zich vrijwel direct op de illegale drankproductie (door moonshiners) en illegale drankhandel (bootlegging), met Chicago als epicentrum. Met name Italiaans en Joods Amerikaanse misdadigers als Al Capone, Bugs Moran, Lucky Luciano, Meyer Lansky, Lucky Luciano, Enoch Johnson, Bugsy Siegel, Arnold Rothstein en Tom Dennison verdienden binnen enkele jaren miljoenen dollars aan hun drankimperia en gokimperia. Overal in het land kwamen de zogeheten speakeasy op, kleine, bijna niet te vinden illegale cafeetjes waar stiekem drank verkocht werd, zoals Club 21 in New York.
In de grote Amerikaanse steden bloeide de misdaad op: moorden, gokken, drugsgebruik, drankhandel, diefstal en andere criminele activiteiten waren aan de orde van de dag. De eerste gerapporteerde misdaad voltrok zich al binnen een uur nadat het drankverbod inging, op 17 januari 1920. Zes gewapende mannen overvielen een trein en stalen voor 100.000 dollar aan whisky. Volgens een onderzoek uitgevoerd in dertig grote Amerikaanse steden namen de misdaadcijfer in 1921 en 1922 met 24 procent toe.
Gedurende de jaren 1920 groeide de publieke weerstand tegen de Drooglegging dan ook steeds verder. Veel illegaal gestookte alcohol bleek ongedestilleerd en daarom gevaarlijk te zijn. Een geschatte 10.000 Amerikanen overleden hier tijdens de Prohibitie aan. Een ander groot probleem was dat de handhaving van het alcoholverbod in de praktijk lastig was voor de politie. Amerikanen kregen meer te besteden en wilden feestvieren, terwijl de politie nauwelijks mankracht had om te controleren. Om een voorbeeld te noemen: de ‘Prohibition Unit’ van de staten Illinois, Iowa en een deel van Wisconsin bestond uit slechts 134 agenten. In heel het land werden slechts 1520 agenten fulltime ingezet om de Drooglegging te handhaven.
Er waren nog meer problemen die de Drooglegging impopulair maakten. Zo miste de overheid belastinginkomsten (extra voelbaar vanwege de economische crisis) en vond op grote schaal overheidscorruptie plaats. Charles C. Fitzmorris, politiechef in Chicago, zei over de vroege jaren 1920:
In 1931 concludeerde een speciaal ingesteld commissie dat het droogleggingsexperiment had gefaald. Toen Herbert Hoover op 11 augustus 1932 als Republikeins kandidaat voor de presidentsverkiezingen zijn maiden speech hield, ging hij uitvoerig in op de mislukkingen van de Drooglegging en de noodzaak om dit tijdperk te beeindigen.
Op 22 maart 1933 ondertekende de kersverse Amerikaanse president Franklin D. Roosevelt de Cullen Harrison Act, die de productie en verkoop van bier en wijn met een alcoholpercentage tot 3.2 procent (in volume) en 4.05 procent (in gewicht) toestond. De wet trad op 7 april in werking. Die datum geldt in de Verenigde Staten nog steeds als National Beer Day.
De Drooglegging kwam officieel op 5 december 1933 ten einde met het 21e amendement. Een aantal Amerikaanse staten bleef alcohol op federaal niveau verbieden, tot in 1966 de laatste staat het verbod hierop ophief. Om te concluderen met de mooie zinspeling van het Historisch Nieuwsblad: de Drooglegging was weinig meer gebleken dan…Een van de meest dramatische gevolgen van de Drooglegging was dat de maffia zich een machtsbasis had verworven. Na 1933 ging deze zich focussen op andersoortige vormen van geld verdienen: gokken, afpersing en drugshandel. Daarbij had het imago van de Amerikaanse overheid en de gezagshandhaving en enorme knauw gekregen: heel Amerika had gezien hoe de corruptie in overheidskringen in de jaren 1920 hoogtijdagen doormaakte.
- ---------------------------------------------------------------------------
Attachment: http://mapinc.org/temp/119GJjHqhi2JY.html
- --
MAP-NL
------------------------------
Subj: 004 Ex-rijkswachtbaas veroordeeld tot 15 maanden cel in witwaszaak
From:
Date: Fri, 27 Nov 2020 07:36:46 -0800
Source: Gazet van Antwerpen
Copyright: Gazet van Antwerpen
Pubdate: 26-11-2020
Adress: Katwilgweg 2,2050 Antwerpen
Tel: 03/210 02 10
Contact:
Website: http://www.gva.be/
EX-RIJKSWACHTBAAS VEROORDEELD TOT 15 MAANDEN CEL IN WITWASZAAK
De correctionele rechtbank van Antwerpen heeft oud-rijkswachtbaas Willy Van Mechelen (77) veroordeeld tot 15 maanden gevangenisstraf in het groot witwasdossier. Van Mechelen maakte deel uit van een groot netwerk van joodse geldkoeriers en witwassers. De leiders van het netwerk werden veroordeeld tot 5 jaar cel. Het Openbaar Ministerie heeft twee jaar celstraf geeist tegen ex-rijkswachter en drugstrafikant Willy Van Mechelen (77). Van Mechelen is een van de 46 verdachten in een groot crimineel netwerk van witwassers en geldkoeriers. Willy Van Mechelen, die momenteel nog aangehouden is in een gigantische drugsonderzoek van het federaal parket waarbij ruim 12 ton cocaine in beslag werd genomen, werd in 2014 betrapt met 320.000 euro cash in zijn wagen. Van Mechelen fungeerde in die tijd vermoedelijk als geldkoerier binnen een netwerk van joodse witwassers dat actief was in de Antwerpse diamantbuurt. Volgens het Openbaar Ministerie waste het criminele netwerk, waarvan 46 leden voor de rechter moesten verschijnen, bijna 9 miljoen euro drugsgeld van Zuid-Amerikaanse drugskartels wit. De organisatoren van het witwascircuit, werden tot vijf jaar cel veroordeeld.
- ---------------------------------------------------------------------------
Attachment: http://mapinc.org/temp/20zSBBckWwlJ2.html
- --
MAP-NL
------------------------------
Subj: 005 Chinese ambtenaren: niet meer drinken na werktijd
From:
Date: Fri, 27 Nov 2020 07:43:37 -0800
Source: DRINKS SLIJTERSVAKBLAD
Copyright: DRINKS SLIJTERSVAKBLAD
Pubdate: 25-11-2020
Contact: Drinks Slijtersvakblad - onafhankelijk en professioneel.
Website: Drinks Slijtersvakblad - onafhankelijk en professioneel.
CHINESE AMBTENAREN: NIET MEER DRINKEN NA WERKTIJD
Wat je als werknemer in je vrije tijd doet moet je zelf weten en is niet de zaak van de baas. Dat de Chinese overheid daar anders over denkt, blijkt uit nieuwe regionale regelgeving rond het gebruik van alcohol. Volgens meerdere buitenlandse kranten heeft een aantal provincies de alcoholconsumptie van overheidspersoneel verder aan banden gelegd. Dat houdt in dat het op werkdagen buiten werktijd verboden is om te drinken. In sommige gevallen zou dit verbod ook op feestdagen gelden. Het gaat om verordeningen in diverse delen van het land, waaronder in de provincie Qingcheng. De regels gelden vooral voor medewerkers die de openbare orde dienen. Volgens de Global Times moeten overheidsmedewerkers ‘ten alle tijden wegblijven van alcohol’, ook na het werk. Is er een gelegenheid waar de alcohol wel op tafel komt, zoals een bruiloft of een zakelijk evenement, dan moet dat vooraf worden gemeld en goedgekeurd door de autoriteiten. De Chinese overheid besloot jaren geleden al om alcoholgerelateerde corruptie en omkoperij aan te pakken. Dronken ambtenaren die op recepties staan te toosten met dure baijiu? Dat wil de overheid niet meer zien.
- ---------------------------------------------------------------------------
Attachment: http://mapinc.org/temp/220XermOXRU26.html
- --
MAP-NL
------------------------------
Subj: 006 Onderzoek: door litertanks is problematisch lachgasgebruik toegenomen
From:
Date: Fri, 27 Nov 2020 07:50:13 -0800
Source: Het Parool
Copyright: Het Parool
Pubdate: 26-11-2020
Contact:
Website: www.parool.nl
ONDERZOEK: DOOR LITERTANKS IS PROBLEMATISCH LACHGASGEBRUIK TOEGENOMEN
Het problematische gebruik van lachgas is toegenomen, zegt drugsonderzoeker Ton Nabben. In Amsterdam komen vooral jonge mannen met een Marokkaanse achtergrond met dwarslaesieklachten, hartkloppingen of verslavingsgedrag terecht bij hulpverleners. Dat staat in de verkennende studie ‘Als de tank je beste vriend wordt’ van de HvA-onderzoekers Ton Nabben en Khadija Bahara. Ze deden het onderzoek in samenwerking met de Amsterdamse GGD en Jellinek Preventie. Aanleiding zijn de zorgen over de rol van lachgas bij gezondheidsincidenten en auto-ongelukken onder jonge Amsterdammers in de afgelopen drie jaar. De bevindingen worden donderdag gedeeld met staatssecretaris Paul Blokhuis (Volksgezondheid), waarbij ook over preventiebeleid wordt gesproken. Exacte cijfers over problematische lachgasgebruikers in Amsterdam zijn er niet. Naar schatting gaat het om enkele tientallen jongeren per jaar. Een steekproef van de Nederlandse Vereniging voor Neurologie toonde dat 64 jongeren in de periode 2018-2019 vanwege lachgasgebruik met een gedeeltelijke dwarslaesie in Nederlandse ziekenhuizen werden behandeld, al ligt het werkelijke aantal waarschijnlijk hoger. Volgens een ruwe profielschets van artsen en jongerenwerkers zijn de meeste Amsterdamse probleemgebruikers Marokkaans-Nederlandse mannen in de leeftijd van 18 tot 25 jaar. “Eens in de zoveel tijd zie je een nieuw middel opkomen, waarbij een nieuwe gebruikersgroep hoort,” zegt criminoloog Nabben. In een onderzoeksloopbaan van bijna 30 jaar maakte hij onder meer de opkomst van xtc en GHB mee. Voordat partydrug xtc aansloeg in heel Nederland, 8,8 procent van de bevolking boven de 18 jaar gebruikte het ooit, aldus Trimbos-onderzoek, slikten vooral hoogopgeleide fuifnummers in de grote steden zo’n pil. De meeste problematische GHB-gebruikers zijn lager opgeleide witte Nederlanders in landelijke regio’s. Vooral de opkomst van tanks van twee of meer liter heeft het problematisch lachgasgebruik in de hand gewerkt, zegt Nabben. “Het is makkelijk geworden om snel veel ballonnen te!
vullen. Met gaspatronen in een slagroomspuit is dat lastiger.” Een tweelitertank kost 40-50 euro. Waarom Marokkaanse-Nederlandse mannen zijn oververtegenwoordigd onder de probleemgebruikers, heeft verschillende oorzaken. Taboecultuur en religie spelen een rol; ze houden hun gebruik lang verborgen. “In de islamitische cultuur zijn drugs verboden, het is haram,” aldus Nabben. “Daarom zijn er onder moslims nauwelijks problematische drinkers. Maar omdat lachgas officieel geen drug is, leent het middel zich voor moslims die een roes zoeken. Vanwege onervarenheid met andere roesmiddelen en de onbekendheid met de gezondheidsrisico’s van lachgas zijn ze naïef over de gevaren.” Staatssecretaris Blokhuis wil lachgas net als cannabis en paddo’s op lijst 2 van de Opiumwet plaatsen, maar dat gebeurt waarschijnlijk pas volgend jaar. Vooralsnog valt lachgas onder de Warenwet, net als appelsap en mayonaise. Ook de mengeling van straat- en schaamtecultuur speelt een rol bij de probleemgebruikers. Bij overmatig lachgasgebruik roepen de ouders van zo’n jongere eerder de hulp in van een islamitische geestelijke dan van een verslavingsdeskundige, meldt de studie. “Het is een groep die voor ons niet makkelijk bereikbaar is, al lukt het met intensieve begeleiding in de wijk wel,” zegt Jacqueline Krouwel, jeugdpreventiewerker van Jellinek. Om die reden richt de lachgasvoorlichting zich onder meer op vaderbijeenkomsten in moskeeën. “We willen duidelijk maken dat er meer keuzes zijn dan de veroordeling van drugsgebruik,” aldus Krouwel. “Via bijeenkomsten in buurthuizen proberen we ook moeders en zussen erbij te betrekken. Verder is het belangrijk dat jongeren perspectief in hun leven hebben. Zo proberen we voortijdige schoolverlating te voorkomen.” Het excessieve, dagenlange lachgasgebruik van soms wel 700 ballonnen gaf een nieuw perspectief op het middel dat van origine als kortwerkende pijnstiller wordt gebruikt. “We dachten dat lachgas net als lsd een tripmiddel was,” zegt verslavingsarts Jelmer Weijs van Jellinek. “Op enig !
moment he!
eft de gebruiker genoeg, en stopt-ie met inname, dachten we. Maar sommigen blijven doorgaan.” Lachgasgebruik kan leiden tot gewenning, controleverlies en craving; een hevig verlangen naar het middel. “Dat zie je ook bij andere roesmiddelen zoals alcohol,” aldus Weijs. “Het lukt sommige lachgasgebruikers niet te stoppen, ook al ondervinden ze er zeer nadelige gevolgen van. Gelukkig gaat het slechts om een heel klein deel van de gebruikers. En in de meeste gevallen is een dwarslaesie met behandeling en een revalidatietraject grotendeels reversibel.”
- ---------------------------------------------------------------------------
Attachment: http://mapinc.org/temp/242vqm39_sdZ6.html
- --
MAP-NL
------------------------------
Subj: 007 Xtc-shops zijn het beste wapen tegen drugscriminaliteit in Nederland
From:
Date: Fri, 27 Nov 2020 07:58:39 -0800
Source: www.vice.com
Copyright: Vice Media Inc.
Pubdate:25-11-2020
Adress: Vice Benelux BV,Reguliersdwarsstraat 90-92,1017 BN Amsterdam
Contact: +31(0)206732530
Email:
Website: www.vice.com
XTC-SHOPS ZIJN HET BESTE WAPEN TEGEN DRUGSCRIMINALITEIT IN NEDERLAND
In het ideale mdma-beleid koop je je pillen gewoon legaal in een xtc-winkel, zeggen deskundigen. De vraag is of de politiek dat aandurft. Het xtc-probleem in Nederland is ongekend groot. Drugscriminelen maken pillen voor praktisch heel de wereld, het chemisch afval wat daarbij ontstaat dumpen ze met tonnen tegelijk in natuurgebieden en gebruikers lopen gevaar omdat de inhoud van xtc-pillen steeds wisselt. Banken zijn bovendien op grote schaal betrokken bij het witwassen van miljardenwinsten. Dit alles is ook nog eens hartstikke slecht voor het imago van Nederland in het buitenland. Het is onmiskenbaar dat er iets moet gebeuren. Wetenschappers van onder meer het Amsterdam UMC en de Open Universiteit staken vorig jaar de koppen bij elkaar en zochten naar een oplossing, een ideaal mdma-beleid. Ze brachten achttien experts bijeen in een zogeheten ‘Denktank mdma-beleid’ die ruim 2500 vragen moesten beantwoorden over verschillende beleidsopties. De conclusie werd vorige week bekend: legale verkoop van xtc is de beste keuze. Je kan een pil kopen bij xtc-shops. Een xtc-shop is vergelijkbaar met een apotheek – er staat een verkoper met kennis van zaken achter de balie en er is strenge controle op de kwaliteit van de xtc-pillen. De mdma is gemaakt door een bedrijf of stichting die ervoor zorgt dat elke pil precies dezelfde inhoud heeft. Je mag er een pil kopen als je ouder dan achttien bent. Bij de pillen zit een bijsluiter waarin alle gevaren netjes staan opgesomd. De denktank-onderzoekers zeggen dat legale pillen gelabeld kunnen worden met een heel klein beetje van een geheim en onschadelijk ingredient, zodat criminelen de pil niet zomaar kunnen namaken. Op die manier zal de vraag naar illegale mdma dalen, verwachten ze. Niet alleen de denktank ziet brood in zo’n aanpak. Het onlangs verschenen boek How to Regulate Stimulants: A Practical Guide van Transform, een Britse onderzoeksstichting naar drugsbeleid, raadt ook zo’n plan aan. In het boek staat dat xtc-pillen het best verkocht kunnen worden via gespecialisee!
rde winkels die onder streng toezicht staan van de overheid. De schrijvers onderstrepen dat het gebruik van xtc dan niet opeens veilig is. Want hoewel mdma tot een van de minder gevaarlijke drugs behoort, kan je er nog altijd aan overlijden.
- ---------------------------------------------------------------------------
Attachment: http://mapinc.org/temp/26KdOMv7BlDo_.html
- --
MAP-NL
------------------------------
Subj: 008 The Grass Company wil niet zeulen met joints, maar gewoon open blijven
From: Dennis – Belangenvereniging MDHG
Date: Tue, 1 Dec 2020 08:19:37 -0800
Newshawk: Dennis – Belangenvereniging MDHG
Source: omroepbrabant
Copyright: omroepbrabant
Pubdate: 27-11-2020
Author: Willem-Jan Joachems
Contact: 040 – 2949494 Postbus 108. 5600 AC Eindhoven
Website: http://www.omroepbrabant.nl/
THE GRASS COMPANY WIL NIET ZEULEN MET JOINTS, MAAR GEWOON OPEN BLIJVEN
Coffeeshopketen The Grass Company werd betrapt met een veel te grote wietvoorraad en dat was niet voor het eerst. De gemeente Tilburg wil daarom de opslagplaats en het kantoor sluiten. Maar de eigenaar verzet zich. Want waar moet je dan naar toe met je wietvoorraad en je personeel? De rechter en zelfs de gemeente toonden donderdag tijdens een zitting begrip voor het probleem. De kwestie laat zien hoe lastig die bevoorrading verloopt en dat sluiten geen oplossing is.
Driehonderd kilo aan voorgedraaide joints, wietkoekjes en doosjes met hasj. Dat vonden controleurs vorig jaar november in een kelder aan de Kooikerstraat. Het was de voorraad van de coffeeshops van de Grass Company, het bedrijf dat is opgericht door coffeeshoppionier Johan van Laarhoven.
'Rekenfoutje'
Per coffeeshop is een halve kilo wiet het maximum. Dit was 600 keer zo veel. Maar verkeerd berekend, zei Grass Company directeur Marco de Jong donderdag tijdens een rechtszaak over de kwestie. De gemeente Tilburg gaf eerder ook toe dat het inderdaad wel erg veel was.
Da's ook niet zo raar. want ook het verpakkingsmateriaal was meegewogen: karton, plastic en vloeitjes. Netto bleef 56 kilo wiet over. Directeur Marco de Jong vond dat terug in zijn boekhouding. Goed, nog steeds meer dan is toegestaan, maar wel een vrij normale voorraad om de vier coffeeshops van de keten in Den Bosch en Tilburg een tijdje draaiende te houden.
Straf
Dat alles bracht burgemeester Weterings van Tilburg niet op andere gedachten. De in beslag genomen voorraad werd afgepakt en is vernietigd. Weterings kondigde eerder dit jaar ook nog (straf)sluiting aan van de opslagplaats en het kantoor van de coffeeshop. Twee jaar moest alles dicht. Maar dat kan niet, zo waarschuwde directeur De Jong donderdag tijdens het proces: dit gebouw is speciaal ingericht en beveiligd. Je kunt niet zomaar even wat anders huren en gaan leuren met wietvoorraden.
Bovendien zegt De Jong dat een nieuwe ruimte vinden voor zijn 25 man personeel zowat onmogelijk is. “Als ik mijn naam noem, gaan de deuren dicht." De gemeente noemt dat 'bedrijfsrisico' in deze branche.
Opslagplaats met drugs mag
De bestuursrechter was donderdag kritisch richting de gemeente Tilburg. Het pand aan de Kooikerstraat is geen onveilige plek en er zijn geen klachten. Ze wees ook nog op iets geks in de regels: burgemeesters sluiten huizen en hennephokken. Hier zijn ook drugs gevonden, maar het gaat uiteindelijk om de voorraad van gedoogde coffeeshops. Tja, die voorraad moet toch ergens liggen. Dus als de Kooikerstraat sluit, mag je de drugs gewoon verplaatsen.
De rechter kwam met een creatief voorstel. Het zijn officieel twee adressen aan de Kooikerstraat die moeten sluiten: een kantoor en een opslagplaats. Kan de gemeente Tilburg leven met alleen het sluiten van het kantoor? Geen bezwaar, zo zeiden de ambtenaren. Nu gaat het dus alleen nog over de opslagplaats.
Gedoe
De Jong vertelde de rechter donderdag dat hij baalt van al het gedoe met de gemeente Tilburg. "Ze zeggen: we jagen niet op de achterdeur, maar ik heb in acht jaar tijd, zeven keer een inval gehad."
Achter hem zat ook Frans van Laarhoven zich te ergeren aan het beleid van de gemeente. Hij is na het vertrek van zijn broer Johan eigenaar van het pand aan de Kooikerstraat.
Er lijkt intussen wel wat te veranderen. Vroeger ging een bedrijf snel op slot. Nu zijn we al een jaar verder. "De tijdgeest is weer aan het veranderen" , zei de rechter. Ze verwees naar de naderende proef met legale wietteelt. Omdat de zaak ingewikkeld is, volgt begin volgend jaar een nieuwe rechtszaak. Dan met mogelijk drie rechters.
Voorlopig kunnen de coffeeshops van de Grass Company gewoon bevoorraad worden met de joints, wietkoekjes en hasj uit de Kooikerstraat.
- ---------------------------------------------------------------------------
Attachment: http://mapinc.org/temp/29l71_BfzYzQA.html
- --
MAP-NL
------------------------------
End of Map-NL-Digest V2019 #149
*******************************
--
MAP-NL-DIGEST
|
