Map-NL-Digest Monday, November 9 2020 Volume 2019 : Number 143
001 'burgemeesters moeten pleiten voor legalisering drugs'
Source: www.binnenlandsbestuur.nl
002 List-Software: Majordomo 1.94.4
Source: De Standaard (Belgie)
003 Drie Amerikaanse Staten legaliseren gebruik cannabis
Source: Nieuwe Oogst
004 Ondanks goede resultaten staat de behandeling verslavingen steeds vaker
Source: Trouw
005 'Just 6.5': Een verrassende misdaadfilm uit Iran
Source: EO Visie
006 Terug naar de euforie van eind jaren tachtig
Source: Het Parool
----------------------------------------------------------------------
Subj: 001 'burgemeesters moeten pleiten voor legalisering drugs'
From: Dennis-Belangenvereniging Druggebruikers MDHG
Date: Fri, 6 Nov 2020 05:30:17 -0800
Newshawk: Dennis-Belangenvereniging Druggebruikers MDHG
Source: www.binnenlandsbestuur.nl
Copyright: binnenlands bestuur
Pubdate: 04-11-2020
Author: Wouter Boonstra
Adress:Binnenlands Bestuur,Postbus 75462,1070 AL Amsterdam
Website: www.binnenlandsbestuur.nl
‘BURGEMEESTERS MOETEN PLEITEN VOOR LEGALISERING DRUGS’
De aanpak van ondermijning zou zich niet alleen moeten toespitsen op de onderwereld, maar juist meer op de bovenwereld, vooral op de Zuidas, waar men massaal meewerkt aan belastingontwijking, aldus emeritus hoogleraar politicologie Joost Smiers. Drugscriminaliteit moet je bestrijden, maar drugs moet je legaliseren, want dan heb je er meer grip op. ‘Burgemeesters als Femke Halsema en Paul Depla zouden zich daar in Europa hard voor moeten maken.’
Het recent verschenen Pact voor de Rechtsstaat beoogt een sterke terugdringing van drugscriminaliteit in de komende tien jaar. Doel is een halvering. Hoe realistisch is dat? Wat is daarvoor nodig? Hoeveel aandacht en middelen zijn er voor de lokale aanpak en preventie in de wijken? Hoe staat het met bevoegdheden van burgemeesters en de strafrechtelijke aanpak? Is regulering en legalisering van drugs echt een heilloze weg? Deze en andere onderwerpen komen voorbij in een serie over ondermijning.
U schreef mij dat u zich tijdens het lezen van mijn interview met Wim van de Donk voortdurend afvroeg in welke wereld hij leeft: ‘Natuurlijk weet ik al te goed dat de criminaliteit, niet alleen in Brabant, de spuigaten uitloopt. Maar de illusie koesteren dat de war on drugs gewonnen kan worden, tart elke vorm van realisme. Het is jammer dat Wim van de Donk daar geen aandacht voor heeft.’ U wilt juist meer aandacht voor legalisering van drugs. Hoe bent u als politicoloog eigenlijk betrokken geraakt bij de onderwerpen drugs, criminaliteit en ondermijning?
‘Vroeger heb ik wel hasj gerookt met vrienden. Later kwam het gedoogbeleid. Dat is iets moois, maar er is iets raars aan de hand aan de achterkant. Dat hadden we toen meteen moeten regelen, maar dat is niet gebeurd. Daarop doken criminele groepen erin. Er kwamen meer banden met Latijns Amerikaanse landen en met de globalisering kwam er meer transport. Al tien jaar zeg ik: de war on drugs is niet te winnen. We pakken nu de kleine boeren in de Andes, het geldsysteem is bedorven en mensen worden neergeschoten. En we hebben het over versnaperingen, want de meeste mensen die drugs gebruiken, gaan gewoon weer naar hun werk, misschien nog wel meer dan bij alcohol. Je voert een oorlog, omdat internationale verdragen jou verplichten om dat te doen, omdat de VS het willen. Maar kijk naar de Drooglegging. Daar zijn ze ook van teruggekomen. Wij zouden nu hetzelfde moeten doen bij drugs, maar dat durven we niet. Gedogen is mooi, maar nu is het genoeg. Of we gaan alle drugs verbieden of we gooien het open. De miljarden die aan bestrijding worden besteed is weggegooid geld en dat vernietigt onze economische situatie. Ik denk wel eens dat drugsbaronnen de rapporten leveren over de schadelijkheid van drugs, want zij hebben belang bij het verbod.’
Maar wat is uw band met het onderwerp?
‘Ik ben er toen veel over gaan schrijven. De globalisering brengt ons veel transport, maar ook veel criminaliteit: wapenhandel, vrouwenhandel, kinderhandel, orgaanhandel. Ik deed politicologisch onderzoek naar of we door moeten met copyright, zoals in de kunsten en in de farmacie. Conclusie: we moeten af van intellectuele eigendomsrechten om monopolies op kennis te voorkomen. We kunnen nu eenmaal niet alles bestrijden, dus moet je een afweging maken op de vraag: wat tast de samenleving aan? Voor het beschermen van intellectuele eigendomsrechten zijn hele verdragen, net als voor bestrijding van drugs. Het fundament is economisch. Maar zijn we ook zo assertief op fraude, corruptie en milieudelicten? Nee. Het is vergeefse energie te handhaven op intellectueel eigendom. Bij drugs gaat hetzelfde op: 70 procent van de opsporingscapaciteit gaat naar bestrijding van drugs. Dat is niet noodzakelijk, want de meeste mensen gebruiken het goed.’
Als we alle drugs zouden legaliseren, hoe zou dat dan moeten?
‘Burgemeesters moeten die oproep doen. Burgemeesters zoals Halsema en Depla zijn verstandig genoeg om dat te willen bepleiten. Als gezagsdragers dat gaan zeggen, dan is er een opening om de war on drugs te stoppen. Zij moeten pontificaal zeggen: deze aanpak is niet zinvol, we moeten naar legaliseren. Burgemeesters van Nederlandse steden moeten burgemeesters van andere Europese steden benaderen en samen zeggen zij: legalisering is de route die we moeten bewandelen. Ook commissarissen van politie zouden zich moeten aansluiten. Als je ziet dat er nu 13 en 14 jarigen jongeren worden gerekruteerd. Ook vanuit de gezondheidszorg zou er een oproep moeten komen.’
Maar hoe zou legalisering dan concreet moeten gebeuren?
‘Ik pleit voor een tweesporenbeleid, het uitroken van de criminele wereld op twee manieren. We moeten de criminaliteit blijven bestrijden, maar ook een datum voor legalisering vaststellen. Op die datum kan iedereen die dat wil zich in die markt begeven. Natuurlijk moet er wel kwaliteitskeuring zijn, zoals bij alle producten. Dit werkt aan twee kanten: het zuigt de waarde uit de criminele wereld naar de legale markt. In de Verenigde Staten zie je dat legalisatie van marihuana weinig problemen brengt. Ik denk dat de criminelen de nieuwe ondernemers wel met rust laten. Minister Grapperhaus roept steeds ‘bestrijden’, want hij denkt dat hij de strijd kan winnen. Ja, het doel is halveren, maar dat is ook onzin. Bestrijding van criminaliteit moet vooral plaatsvinden op de Zuidas. Daar zijn de problemen. Dat komt door het rare onderscheid tussen belastingontwijking en belastingontduiking. Bij het laatste betaal je geen belasting, bij het eerst betaal je ook geen belasting, maar kun je het legaal laten lijken. Wetten zijn nooit perfect. Ze kunnen nooit de complexe werkelijkheid duiden. Maar wat is de bedoeling van de wet? Niemand zegt dat de wet is gemaakt voor de gaten die erin zitten. Mijn punt is: ontduiking en ontwijking is hetzelfde. Het is even misdadig. Het Openbaar Ministerie zou notarissen en advocaten op de Zuidas moeten aanklagen, omdat ze crimineel gedrag aanjagen. Het is volstrekt misdadig handelen. De bedoeling van de wet is nooit om de gaatjes te gebruiken.’
Doelt u hier ook op ING die enkel een boete krijgt voor het niet grondig genoeg aanpakken van witwassen?
‘Die (oud)bestuursvoorzitter Hamers zou voor de rechter moeten verschijnen. Als mensen de wet overtreden, moeten ze naar de rechter. Nu worden er naar Amerikaans voorbeeld deals gesloten. Een deel van het geld is dan maar vast binnen, denkt men. Maar hallo, dat gaat van ons geld af, van rekeninghouders, aandeelhouders en het personeel. Dat is onrechtvaardig. Pak dus ook mensen op de Zuidas aan die belastingontwijking faciliteren. Daarop moet Grapperhaus het Openbaar Ministerie aanspreken.’
Terug naar legalisering van drugs. Hoe ziet u die overgang naar legalisering dan voor u?
‘Je stelt een datum en gaat dan beginnen. Mensen moeten eerst bankrekeningen openen, bedrijven opzetten, materiaal inkopen. Er is wel de nodige marketing voor nodig dat het beter is goedgekeurd spul te gebruiken dan spul waarvan je niet weet wat het is, zoals nu. Als het legaal is, mag de NVWA het keuren en dan is het goed.’
En dan alleen in Nederland legaliseren?
‘Nee, Europees. In vind minimaal vier landen een kritische massa. En die zendingsarbeid moet dus door die verstandige burgemeesters worden verricht. Zij moeten de politiek ervan overtuigen.’
Deze serie begon vanwege het verschijnen van het Pact voor de Rechtsstaat. Daarin wordt een hardere aanpak van de drugscriminaliteit bepleit, waarvoor juist meer middelen nodig zijn.
‘Ik heb dat gelezen, maar vond het boek van Tops en Tromp leuker lezen. Zij geven namelijk wel alternatieven. Ze besteden anderhalve pagina aan legaliseren, maar zeggen niet hoe. Ik pleit voor een Taskforce Legalisering die uitvoert wat ik net heb gezegd en kijkt wat er moet worden veranderd. Noordanus denkt na veertig jaar nog steeds dat we drugscriminaliteit in tien jaar kunnen halveren. Dat is heel raar. Die ondermijning wordt steeds erger. Daar zit een hoop menselijke ellende. Je wint de strijd niet en je moet die ook niet willen winnen. Nogmaals: miljoenen mensen gebruiken het.’
Maar gaan er niet nog veel meer mensen gebruiken als het legaal is? En krijg je dan automatisch ook niet meer probleemgebruikers?
‘Dat denk ik niet. Nu wordt het je opgedrongen. Als drugs legaal worden aangeboden, krijg je een kritischer consument. Er zullen mensen in de problemen komen, maar dat is bij alcohol ook zo. Je kunt op de snelweg 110 of 180 rijden, maar je gaat daarom niet alle auto’s verbieden. Een aantal drugs hebben een verslavende werking, maar dat is nu ook zo en veel mensen gebruiken het. Misschien wel een miljoen. En zijn er grote problemen? De belasting die je heft op het product kun je gebruiken voor de zorg voor probleemgebruikers.’
Ik zag in publicaties dat u ook wel wordt weggelachen of niet serieus wordt genomen. Wat vindt u daarvan?
‘In een interview in HP De Tijd gebruikten Paul Depla en politiechef Wilbert Paulissen mijn toen wat onduidelijke uitleg over het tweesporenbeleid. Ik wekte de indruk dat er bij legalisering meteen marktwerking kwam. Paulissen noemde drugs heel gevaarlijk en wilde extra miljoenen voor bestrijding. Depla zat er tussenin. Zeg gewoon dat legaliseren het doel is. Maak daar een kongsi over. Stel die taskforce in en noem een datum. Zo is het in Amerikaanse staten ook gegaan bij legalisering van marihuana. En rook ze uit van twee kanten: haal waarde weg bij criminelen, waardoor een groot deel naar de legale kant gaat. Koop goedgekeurd spul. En rook uit door in te zetten op bestrijding van criminaliteit en met name op die advocaten en notarissen. Pak de bovenwereld aan. Daarvoor moet je het OM behoorlijk optuigen.’
Hoe groot acht u de kans dat uw idee wordt opgepikt?
Toch wel twee derde, want ze weten het gewoon: die aanpak is niet schadelijker. Por de boel op en ga dan in conclaaf. Ik vroeg burgemeester Halsema hierin politieke moed te tonen, maar die wil het natuurlijk niet in haar eentje doen. Oud regeringsleiders hebben eerder ook al gepleit voor de weg naar legalisering. Tops en Tromp hebben het genoemd. Je houdt veel meer politiekracht over voor de aanpak van milieumisdaden en foute medicijnen op de markt. Het verbod op drugs ondermijnt de fundamenten van onze samenleving. Weeg af of je vrouwenhandel, wapenhandel, milieufraude en sociale fraude wilt tolereren. Als je dat niet accepteert, kijk dan naar de opsporing. Alles wat niet relevant is, kan ervan af.’
Dat is een morele keuze.
‘Ja, vrouwenhandel, kinderhandel en milieudelicten tasten de samenleving aan en met het zwart geld wordt de samenleving kapotgemaakt. We moeten normalisering van belastingontwijking aanpakken, niet de normalisering van drugsgebruik.’
- ---------------------------------------------------------------------------
Attachment: http://mapinc.org/temp/15KqKBoKS0Gm2.html
- --
MAP-NL
------------------------------
Subj: 002 List-Software: Majordomo 1.94.4
From: Dennis - Belangenvereniging Druggebruikers MDHG
Date: Fri, 6 Nov 2020 05:36:43 -0800
Newshawk: Dennis - Belangenvereniging Druggebruikers MDHG
Source: De Standaard (Belgie)
Copyright: nv Mediahuis
Pubdate: 04-11-2020
Author: Belga
Adress: Katwilgweg 2, 2050 Antwerpen.
Contact:
Website: www.standaard.be<http://www.standaard.be/>
BEZIT HEROINE EN METH IN OREGON MINDER ZWAAR BESTRAFT, SOEPELERE DRUGSWETTEN IN ENKELE STATEN
Verschillende Amerikaanse staten hebben tijdens lokale referenda, die traditioneel ook plaatsvinden op verkiezingsdag, beslist om hun drugswetten te versoepelen. Oregon wordt de eerste Amerikaanse staat die het bezit van kleine hoeveelheden harddrugs decriminaliseert.
De kiezers in Oregon, de zeer progressieve staat ten noorden van Californie, hebben beslist dat het bezit van verdovende middelen, inclusief harddrugs zoals heroine, cocaine of methamfetamine, uit de strafwet is gehaald. Het gaat dan wel om een kleine hoeveelheid (1 tot 2 gram) bedoeld voor persoonlijk gebruik.
Ook het gebruik van psilocybine, het werkzaam bestanddeel van ‘magic mushrooms’ (paddenstoelen waarvan je gaat hallucineren), wordt in kleine hoeveelheid gedecriminaliseerd. Dat laatste is ook het geval in Washington D.C., meldt The Independent.
Dat wil niet zeggen dat het legaal is om de drugs te gebruiken. Maar het bezit ervan wordt minder streng bestraft. Het gaat vanaf nu om een burgerlijke overtreding, vergelijkbaar met een verkeersovertreding. Wie betrapt wordt op het bezit ervan, ontloopt een proces en komt er vanaf met een boete van 100 dollar en een ontwenningscursus. De productie of verkoop van deze drugs blijft wel een misdaad.
‘Echte omslag’
‘Deze overwinning is echt een omslag’, reageerde de Drug Policy Alliance, een in New York gevestigde organisatie die de war on drugs wil beeindigen.
Oregon was eerder ook al de eerste Amerikaanse staat die cannabis in 1973 decriminaliseerde. Sinds 2014 is het gebruik ervan legaal.
Verder hebben vier staten het recreatief gebruik van cannabis afgelopen nacht gelegaliseerd: Arizona, Montana, New Jersey en South Dakota. Al in meer dan tien Amerikaanse staten is gebruik nu legaal.
- ---------------------------------------------------------------------------
Attachment: http://mapinc.org/temp/18VJSxd9jDxP6.html
- --
MAP-NL
------------------------------
Subj: 003 Drie Amerikaanse Staten legaliseren gebruik cannabis
From: Dennis – Belangenvereniging MDHG
Date: Fri, 6 Nov 2020 07:04:14 -0800
Newshawk: Dennis – Belangenvereniging MDHG
Source: Nieuwe Oogst
Copyright: Nieuwe Oogst
Pubdate: 04-11-2020
Author: René Bouwmeester
Contact:
Website: www.nieuweoogst.nu
DRIE AMERIKAANSE STATEN LEGALISEREN GEBRUIK CANNABIS
De kiezers in de Amerikaanse staten New Jersey, Montana en Arizona hebben dinsdag gestemd voor het legaliseren van cannabis voor recreatief gebruik, aldus Amerikaanse media. Ook in South Dakota lijkt een meerderheid zich uit te spreken voor het toestaan van cannabis voor recreatief gebruik. Het recreatief gebruik van cannabis is hiermee gelegaliseerd in vijftien staten, het District of Columbia, de Noordelijke Marianen en Guam. Nog eens zestien staten en de Amerikaanse Maagdeneilanden is dit gebruik gedecriminaliseerd. In de overige staten is het recreatief gebruik verboden. In de Verenigde Staten is het gebruikelijk dat bij de presidentiele verkiezen ook over andere zaken wordt gestemd, vaak op regionaal of staatsniveau.
De teelt kent in de meeste staten wel bepaalde restricties. Zo is het meestal alleen toegestaan om een handvol planten voor eigen gebruik te hebben of te telen voor medicinaal gebruik. In Nederland experimenteert de overheid met cannabisteelt voor recreatief gebruik in de gesloten coffeeshopketen. Hiervoor zijn door de overheid tien bedrijven aangewezen.
Cocaine
De Amerikanen stemden dinsdag In Oregon stemde een meerderheid van de kiezers voor het toestaan van psilocybine voor therapeutische behandelingen. Psilocybine is een bewustzijnsveranderende stof, die ook wel bekend is als ingredient van sommige paddenstoelen en truffels. De meerderheid van de kiezers in Oregon stemden ook in met het legaliseren van het hebben van kleine hoeveelheden harddrugs. Daarbij gaat het onder meer om heroine en cocaine.
- ---------------------------------------------------------------------------
Attachment: http://mapinc.org/temp/126JycjMhn3yU.html
- --
MAP-NL
------------------------------
Subj: 004 Ondanks goede resultaten staat de behandeling verslavingen steeds vaker onder druk
From: Dennis - Belangenvereniging Druggebruikers MDHG
Date: Fri, 6 Nov 2020 07:16:17 -0800
Newshawk: Dennis - Belangenvereniging Druggebruikers MDHG
Source: Trouw
Copyright: Trouw
Pubdate: 05-11-2020
Contact:
Website: www.trouw.nl
ONDANKS GOEDE RESULTATEN STAAT DE BEHANDELING VERSLAVINGEN STEEDS VAKER ONDER DRUK
Stichting De Stam, een therapeutische woongemeenschap voor mensen met een verslavingsprobleem, trekt twee volle jaren uit om clienten te helpen om hun verslaving de baas te worden. De resultaten zijn veelbelovend, maar de woongemeenschap kampt met grote financiele problemen.
Manon is pas 26, maar heeft ‘al veel instellingen van binnen gezien’. Niets hielp om van de drugs (cocaine en ghb) af te komen. “Clean worden is niet zo moeilijk. Maar het blijven is een ander verhaal. Je gebruikt om iets te onderdrukken, om geen angsten te hoeven voelen.” Ze is nu een paar maanden bij De Stam in Den Haag, een woongemeenschap waar mensen met verslavingsproblematiek met therapie en dagbesteding worden geholpen. Haar gezicht klaart op. “Ik ben nu niet meer eenzaam.”
Dat het bij De Stam voorlopig wel lukt om clean te blijven, heeft alles met de ‘lotgenoten’ te maken die ze er heeft leren kennen. Door de lange therapie worden de clienten elkaars grootste vriend, inspiratiebron en criticus. Manon: “Je krijgt hier niet gewoon een aai over je bol. Je wordt echt door andere mensen op je gedrag aangesproken.”
Soms is dat pijnlijk. “Na een maand dacht ik al: ik ga hier weg”, zegt Jan (38). Hij heeft PTSS overgehouden aan zijn uitzending als militair naar Afghanistan, een aandoening die hij met drugs probeerde te verlichten. De confrontatie die hij met zichzelf moest aangaan in de kliniek viel hem zwaar. “Je wordt hier echt op je eigen verantwoordelijkheid gewezen. Dat kende ik niet uit andere klinieken.”
Uiteindelijk haalde de groep hem over om te blijven: hij is nu tien maanden bezig met zijn proces bij De Stam. Inmiddels is hij ook ‘echt maten’ met client Rebecca (27). Die is veertien maanden bij De Stam en durft al voorzichtig uit te kijken naar het leven ‘buiten de muren’. Ze heeft na lange tijd weer contact met haar oudere zus, doet vrijwilligerswerk en voetbalt. “Toen er laatst wijn werd gedronken na de training had ik het wel even moeilijk. Maar toen ik mijn situatie aan de andere meiden uitlegde, waren ze er eigenlijk heel oke mee.”
Geld van de gemeente
Rebecca, Jan en Manon zijn geen uitzonderingen, vertelt therapeut Angelique Rehling, die de leiding heeft over De Stam. Met clienten die De Stam hebben verlaten, gaat het volgens haar erg goed: de meesten houden nog contact. Dit jaar zijn er vier clienten officieel klaar met hun behandeling. Volgend jaar zullen het er naar verwachting ongeveer tien zijn.
Toch gaat het niet goed met De Stam. Voor het uitgebreide dagprogramma en het (langere) inwonen van de clienten is De Stam afhankelijk van gemeentelijke geldstromen. Veel clienten komen van buiten de regio Den Haag. Als zij ingeschreven worden in de woongemeenschap van De Stam, betaalt de gemeente van herkomst vaak niet meer mee aan de verstrekte zorg. Zoals de gemeente Zaandam bijvoorbeeld: terwijl eerder wel budget werd toegekend voor behandeling in De Stam, zegt die gemeente daar nu mee te stoppen. Er is immers in de Zaanse regio ook verslavingszorg beschikbaar.
De gemeente Den Haag besloot ondertussen juist dat per 1 januari 2020 alle clienten van buiten de Hofstad door de gemeente van herkomst moesten worden betaald. Zo zit De Stam klem tussen gemeentelijke geldstromen. Inmiddels is voor ongeveer de helft van de clienten geen financiele dekking.
De Stam heeft geen succes gehad bij het aanvragen van extra Haagse steun. Volgens de gemeente hoeven mensen met verslavingsproblematiek niet per se naar De Stam, maar kunnen ze ook naar andere instellingen die behandeling bieden aan een ‘bredere groep clienten’.
Om de situatie het hoofd te kunnen bieden, heeft De Stam in plaats van plannen om kleiner te worden juist bedacht om uit te breiden: de woongroep wil nu ook een polikliniek openen. Op die manier zouden ook zorgverzekeraars een bijdrage kunnen leveren. “Dan zijn er vanaf dag 1 in ieder geval de middelen om de behandeling voort te zetten.”
Complexe behandeling verslavingen vaker onder financiele druk
“Behandelingen in de hele GGZ worden korter, dus ook in de verslavingszorg”, zegt hoogleraar Arnt Schellekens, hoogleraar Verslaving en Psychiatrie aan de Radboudumc.“Er zijn gewoon steeds minder bedden.”
Langdurige en complexe verslavingszorg is duur, zegt de hoogleraar, en bovendien niet voor iedereen nodig. “In de wetenschap is er een gebrek aan bewijs dat langer behandelen per se beter is. Het is ook best ingrijpend om iemand langdurig uit de maatschappij te halen met een lange klinische opname.”
Individuele behandelmethodes
Schellekens wijst erop dat de wetenschap vaak individuele behandelmethodes vergelijkt, in plaats van combinaties. “Je kunt wel het nut van bijvoorbeeld groepstherapie onderzoeken, maar als je wilt bekijken wat het nut is van langere therapie, moet je een heel pakket aan maatregelen gaan toetsen. En dat is eigenlijk bijna onuitvoerbaar.”
Toch zijn er volgens de hoogleraar wel aanwijzingen dat het voor sommige typen patienten goed is om langdurige verslavingsbehandeling te krijgen. “Het is aannemelijk dat mensen met complexe problemen, met een verstandelijke beperking of die langdurig aan de rand van de samenleving hebben verkeerd baat kunnen hebben bij langdurige zorg. “Wij onderzoeken nu welke patienten dit zijn, zodat we juist voor die patienten wel langdurende klinische behandeling mogelijk kunnen maken.”
Vergelijkbaar met de jeugdzorg
Volgens De Nederlandse GGZ, de koepelorganisatie van de geestelijke gezondheidszorg, staat verslavingszorg voor die groepen mensen echter onder financiele druk. Er speelt een situatie die vergelijkbaar is met die in de jeugdzorg, stelt de organisatie. “In de verslavingszorg zien we de ontwikkeling van twee typen zorgaanbieders: de zorgaanbieders die zich richten op 1, veelal lichtere doelgroep en daarvoor een zorgaanbod ontwikkelen, en de zorgaanbieders die zich ook op zwaardere doelgroepen richten.” Zorgaanbieders die zich richten op mensen met lichtere problematiek zijn significant winstgevender. De koepel maakt zich daarom zorgen. “De ongelijke verdeling van winsten maakt een toch al penibele situatie nog moeilijker.”
Volgens hoogleraar Schellekens vormt die financiele prikkel inderdaad een probleem. “Het is zorgwekkend als instellingen voor mensen met complexe problemen alleen met verlies kunnen draaien.” Hij benadrukt echter dat korte zorg ook vaak effectief is. “Je moet dit niet opvatten als: gooi alle sluizen nu maar open en ga iedereen langdurig behandelen. Maar voor een kleine groep mensen is een langere behandeling wel degelijk nodig.”
- ---------------------------------------------------------------------------
Attachment: http://mapinc.org/temp/17W16Ege8VBVw.html
- --
MAP-NL
------------------------------
Subj: 005 'Just 6.5': Een verrassende misdaadfilm uit Iran
From: Dennis - Belangenvereniging Druggebruikers MDHG
Date: Fri, 6 Nov 2020 07:41:32 -0800
Newshawk: Dennis - Belangenvereniging Druggebruikers MDHG
Source: EO Visie
Copyright: Visie
Pubdate: 05-11-2020
Author: Rick de Gier
Website: www.visie.eo.nl
‘JUST 6.5’: EEN VERRASSENDE MISDAADFILM UIT IRAN
De jacht op een beruchte drugsbaron wordt geopend
Films maken in Iran is een moeizame, potentieel gevaarlijke onderneming. Cineasten die legaal hun beroep willen uitoefenen, moeten nauw samenwerken met de autoriteiten. Die eisen vooraf inzage in het script, houden bij wat er op de set gebeurt en bepalen naderhand wat er wel en niet door de beugel kan.
Opvallend genoeg komen er soms films langs de keuring die behoorlijk kritisch zijn over de gang van zaken in Iran. Neem de nieuwe misdaadfilm Just 6.5, waarin een opvliegende politieagent in Teheran de jacht opent op een beruchte drugsbaron. Het verhaal schetst en passant een grimmig beeld van de war on drugs in Iran. We zien een grillig, bureaucratisch rechtssysteem, verslaafden die worden opgesloten in overvolle gevangenissen, dealers die buitenproportioneel zwaar worden gestraft.
Misschien beviel het de censoren wel dat de film laat zien hoe hard Iran optreedt tegen drugscriminaliteit. Maar de kritische ondertoon van Just 6.5 lijkt toch moeilijk te missen. Regisseur en scenarist Saeed Roustayi lijkt meer sympathie te voelen voor de arme, wanhopige criminelen die hij opvoert dan voor de opgefokte agenten. Zelfs de grote schurk van het verhaal wordt verrassend menselijk afgeschilderd.
Just 6.5 (de titel verwijst naar de 6,5 miljoen verslaafden in Iran) heeft in eigen land veel losgemaakt. De film is daar ongekend vaak bekeken, en zou zelfs veel verslaafden en dealers hebben aangezet de drugs op te geven.
Ook op internationale festivals is de waardering groot. En dat is wel te begrijpen. Want naast een boeiende schets van misdaadbestrijding in Iran, is Just 6.5 ook gewoon een vakkundig gemaakte, bij vlagen erg spannende film. Alleen al de openingsscene, waarin een agent een dealer achtervolgt door een labyrint van smalle steegjes, is ijzersterk. Het camerawerk, de montage, de verrassende afloop. In Hollywood doen ze dat niet beter.
- ---------------------------------------------------------------------------
Attachment: http://mapinc.org/temp/26yH4Azlf0dM6.html
- --
MAP-NL
------------------------------
Subj: 006 Terug naar de euforie van eind jaren tachtig
From:
Date: Mon, 9 Nov 2020 05:51:01 -0800
Source: Het Parool
Copyright: Het Parool
Pubdate: 5-11-2020
Author: Roelf Jan Duin
Contact:
Website: www.parool.nl
TERUG NAAR DE EUFORIE VAN EIND JAREN TACHTIG
In de BBC-podcast Ecstacy, The Battle Of Rave wordt de sensatie van de ‘lovedrug’ die eind jaren tachtig Europa overspoelde uitvoerig omschreven. De soundtrack brengt de luisteraar direct terug naar de euforische periode van dertig jaar geleden. Het gevoel van de eerste keer, vraag het iemand die weleens xtc heeft geslikt en de kans is groot dat er een gelukzalige glimlach op het gezicht verschijnt. Het warme gevoel van verbondenheid en liefde, de intensiteit van de muziek, het opgaan in het moment. Maar ook, onvermijdelijk, de terugkeer op aarde, en het lege gevoel in de dagen erna. In de BBC-podcast Ecstacy, The Battle Of Rave wordt de sensatie van de ‘lovedrug’ die eind jaren tachtig Europa overspoelde uitvoerig omschreven. Meest gehoorde, in plat Engels uitgesproken superlatief: ‘fucking amazing’. In zes afleveringen wordt gedetailleerd gereconstrueerd hoe de opkomst van de acidhouse en de ravecultuur in Groot- Brittannie hand in hand ging met de massale consumptie van xtc. Aan het woord komen feestgangers van het eerste uur, toonaangevende dj’s uit de begindagen van house, dealers, maar ook Shaun Ryder: grootgebruiker, gezicht van de groep Happy Mondays en spilfiguur in ‘Madchester’, zoals Manchester genoemd werd. Ook de Amsterdamse crimineel Steve Brown heeft een gastrol in de podcast. De miljoenen pillen die de Engelse ravers verorberden moesten ergens vandaan komen, en eind jaren tachtig was Amsterdam de plek waar je moest zijn om een xtc-transport op te zetten. De zesdelige podcast is meer dan een lofzang op de knuffeldrug. Het geeft een afgewogen beeld van de introductie van xtc en de donkere wereld die erachter schuilgaat. Bijzonder zijn de tussenafleveringen, waarin door acteurs fictieve verhalen worden verteld vanuit het oogpunt van een feestganger, een dealer of een undercoveragent. Zoals je van een podcast van de BBC mag verwachten is de soundtrack formidabel: van housegodfather Frankie Knuckles tot evergreen Pump up the Volume van M.A.R.R.S., de muziek brengt de luisteraar direct teru!
g naar de euforische periode van dertig jaar geleden. Of naar die herinnering aan de allereerste xtc-pil.
- ---------------------------------------------------------------------------
Attachment: http://mapinc.org/temp/12Gs0JP_iCoZY.html
- --
MAP-NL
------------------------------
End of Map-NL-Digest V2019 #143
*******************************
--
MAP-NL-DIGEST
|
