Map-NL-Digest Monday, October 26 2020 Volume 2019 : Number 140
001 List-Software: Majordomo 1.94.4
Source: Het Parool
002 List-Software: Majordomo 1.94.4
Source: tubantia
003 List-Software: Majordomo 1.94.4
Source: Linda.nl
004 Verkoop softdrugs aan buitenlanders moet overlast voor Vlissingen beper
Source: PCZ
005 Baas drugsspeurders: Ik hou mijn hart vast voor wat er in Antwerpen nog
Source: DeMorgen.
006 Ik spreek uit ervaring: de 'war on drugs' bestaat niet
Source: MO Mondiaal Nieuws (Belgie)
----------------------------------------------------------------------
Subj: 001 List-Software: Majordomo 1.94.4
From: Dennis - Belangenvereniging Druggebruikers MDHG
Date: Fri, 23 Oct 2020 00:48:38 -0700
Newshawk: Dennis - Belangenvereniging Druggebruikers MDHG
Source: Het Parool
Copyright: Het Parool
Pubdate: 20-10-2020
Author: Ruben Koops
Adress: Jacob Bontiusplaats 9,1018 LL Amsterdam
Tel: 020 - 558 44 44
Contact:
Website: www.parool.nl<https://mdhg-my.sharepoint.com/personal/office365_mdhg_nl/Documents/Da>
COFFEESHOPS STRENGER REGULEREN? ER MOETEN ER JUIST MEER KOMEN
Coffeeshops dreigen het slachtoffer te worden van de overlast en irritatie die het massatoerisme in de binnenstad veroorzaakt, zegt branchevoorman Joachim Helms: Amsterdam trekt geen drugstoeristen, maar jongeren. En die roken nu eenmaal graag cannabis.
Via een tienpuntenplan pleitte het lokale bedrijfsleven en werkgeversorganisaties vorige week voor een radicale verandering van het imago van Amsterdam onder bezoekers en toeristen. Het meest opzienbarende voorstel: snelle en ingrijpende veranderingen van de raamprostitutie en de coffeeshops in de binnenstad. Regulering van de achterdeur wordt genoemd, maar ook het weren van toeristen uit coffeeshops, wat bekendstaat als het handhaven van het i-criterium.
De voorstellen moeten voorkomen dat de binnenstad na de pandemie overspoeld wordt door bezoekers die vooral cannabis roken en naar de sekswerkers kijken, maar de stad als geheel verder weinig brengen. Dit leek afgelopen zomermaanden wel te gebeuren en het bedrijfsleven zoals VNO-NCW Metropool, Winkeliersvereniging City en KHN Amsterdam zijn bang dat de stad en de omvangrijke bezoekerseconomie hier meer last dan profijt van ondervinden.
Joachim Helms, die namens de Bond voor Cannabis Detaillisten opkomt voor de omstreeks 160 shops in de stad, ziet het hoofdschuddend aan. Hij steunt de roep om iets te doen tegen het massatoerisme, maar begrijpt niet waarom coffeeshops en softdrugsgebruikers het moeten ontgelden.
Het bedrijfsleven is de zoveelste partij in de stad die coffeeshops en raambordelen aanwijst als bron van de toeristische overlast van de laatste jaren. Maakt u zich zorgen?
Dit is een stap in de verkeerde richting. De werkgevers zijn niet in touch met wat er wereldwijd speelt. Steeds meer landen zien dat cannabis een genotsmiddel is met minder overlast dan alcohol, en maken daar ruimte voor. Zelfs in de Verenigde Staten is het nu een serieuze en legale bedrijfstak waar miljarden eerlijk verdiend worden. Maar in Nederland blijft het schimmig, omdat cannabis van criminelen moet worden gekocht. De normalisering gaat tot nu toe aan Nederland voorbij. Gelukkig hoor ik van MKB-Amsterdam ook dat er wat hen betreft aandacht komt voor een regulering van de achterkant van coffeeshops.
Toch staat er letterlijk in het tienpuntenplan dat het doel is om paal en perk te stellen aan drugstoeristen, voelt u zich bedreigd?
Dat woord drugstoerisme moet je eigenlijk schrappen. Na de eerste lockdown waren het vooral jongeren die terugkwamen op vakantie, omdat ze dit zon leuke plek vinden. Ouderen durfden nog niet vanwege het virus. Amsterdam is een magneet voor jongeren en die roken nu eenmaal graag cannabis. De werkgevers hebben geen idee wat er onder jongeren leeft. Als ze het niet in de coffeeshop kunnen kopen, dan doen ze dat op straat.
Veel tegenstanders van het i-criterium, wetgeving die toeristen verbiedt om softdrugs te kopen, zeggen dat dit de straathandel een impuls geeft. Zou een experiment duidelijkheid kunnen bieden?
Die proef hebben we al gehad toen het kabinet aan het begin van de eerste lockdown kort dacht dat het handig was om coffeeshops te sluiten. Je zag meteen dat harddrugsdealers hun assortiment uitbreidden met hasj en wiet; de straathandel was er als de kippen bij. We hebben geen experiment nodig om dit te weten. De ondermijning van de rechtsstaat gaat alleen maar sneller als we miljoenen euros omzet uit de cannabissector in criminele handen leggen.
Wat is uw plan om te voorkomen dat de Amsterdamse binnenstad ten onder gaat aan het succes?
Ik heb al eerder gezegd dat er juist meer coffeeshops nodig zijn, zodat het niet nodig is om op straat te blowen. De meest effectieve maatregelen liggen ver buiten Amsterdam. Denk aan de beprijzing van lowbudgetvluchten: een extra vliegveld bij Lelystad gaat niet bijdragen aan minder toeristen in het centrum. Op lokaal niveau kun je weinig doen en dan snap ik dat bepaalde mensen in hun hoofd halen dat het i-criterium moet worden ingevoerd, omdat dit nu eenmaal beschikbaar is. Het is nu aan ons om met oplossingen te komen die meer kans van slagen hebben. Daarover gaan we graag het gesprek aan. Ik wil terug naar de oorspronkelijke discussie: hoe krijgen we het massatoerisme onder controle?
- ---------------------------------------------------------------------------
Attachment: http://mapinc.org/temp/15KZog4ANlv7c.html
- --
MAP-NL
------------------------------
Subj: 002 List-Software: Majordomo 1.94.4
From: Dennis Belangenvereniging MDHG
Date: Fri, 23 Oct 2020 00:56:09 -0700
Newshawk: Dennis Belangenvereniging MDHG
Source: tubantia
Copyright: tubantia
Pubdate: 22-10-2020
Author: Paul Nolens
Address: Postbus 183, 7500 AD Enschede
Contact: (053) 484 28 42
Website: http://www.tubantia.nl/
DIT IRRITANTE LIEDJE WERD PRECIES 25 JAAR GELEDEN EEN NUMMER 1-HIT: HET WAS EEN BIZARRE TIJD
Er zijn maar weinig Nederlanders die niet spontaan beginnen te zingen als ze de woorden busje komt zo horen. Sallanders Gerard Oosterlaar en Bas van den Toren, van cabaretgezelschap Hollenboer, schreven het liedje bij wijze van grap. Nu, precies 25 jaar na hun nummer 1-hit, kijken ze terug op een onwerkelijke tijd.
Gerard Oosterlaar (62) woont in Raalte. Hij werkt al jaren in de geestelijke gezondheidszorg. In zijn vrije tijd treedt hij op met zijn vriend Bas van den Toren (62), die in Luttenberg woont en gitaardocent is. Als cabaretgezelschap Hollenboer belandden ze 25 jaar geleden in een krankzinnige achtbaan toen ze prompt een nummer 1-hit scoorden met Het busje komt zo.
Om bij het begin te beginnen. Hoe is het liedje ontstaan?
Oosterlaar: ,,Ik werkte bij het CAD (Consultatiebureau Alcohol en Drugs, red.) als verpleegkundige. We gaven methadon aan verslaafden. Dat gebeurde op de methadonposten in bijvoorbeeld Apeldoorn en Deventer. Maar er werden toen plannen gemaakt om een methadonbus door de regio te laten rijden.
De verslaafden moesten dan langs de weg op de methadonbus wachten om hun methadon te krijgen. Ik vond dat een slecht plan. Toen ik gevraagd werd om tijdens een jaarlijks symposium voor mensen in de sector een optreden te verzorgen - men wist dat ik in mijn vrije tijd aan cabaret deed - heb ik dit liedje geschreven als protestlied.
Van den Toren: ,,Normaal begeleid ik Gerard op de gitaar, maar dit liedje moest hij alleen doen. Hij kende drie akkoorden en met die akkoorden heb ik het melodietje gemaakt. We hebben het liedje in een kwartier in elkaar geflanst.
Dit liedje is dus voor een klein publiek gemaakt, hoe werd het dan groot?
Oosterlaar: ,,Bas vroeg aan me wat het publiek er van vond. Ik vertelde dat er smakelijk om werd gelachen. Toen hebben we het liedje in ons cabaretprogramma opgenomen. Mensen vonden het grappig. We hebben het toen ook opgenomen in de studio in Enter en op cd gezet.
Het werd meteen gedraaid op RTV Oost. En vlak daarna hoorden we het op Radio 2. En toen werden we ineens gebeld door allemaal platenmaatschappijen die het nummer wilden hebben.
Wat dachten jullie toen?
Oosterlaar: ,,Ik dacht dat ze me voor de gek hielden. We kwamen in Hilversum terecht en mensen van de platenmaatschappij zeiden tegen ons: dit gaat het worden. En ik dacht alleen maar waar staan de verborgen camera's?. Maar twee weken later stond het op nummer 1.
Wat doet dat met een mens, een plotselinge nummer 1-hit?
Van den Toren: ,,Je ondergaat het. Het was een bizarre tijd. Ineens sta je in de kranten en bladen. In het middelpunt van de belangstelling, terwijl we daar allebei niet echt van houden. Dat maakte het voor ons ook wel spannend. We werden BN'ers tegen wil en dank.
Oosterlaar sluit zich daar bij aan: ,,We werden TBSers: Tijdelijk Bekende Sallanders. We waren onzeker en niets gewend. Dan is door het hele land optreden overweldigend. Maar als we onzeker waren zei het artiestenbureau niet lullen maar zakken vullen.
Hoe lang heeft het succes geduurd?
Oosterlaar: ,,We zijn een half jaar het hele land door gegaan. Maar een repertoire hadden we niet echt. Onze andere liedjes waren allemaal in Sallands dialect. Als we buiten de driehoek Assen-Zwolle-Arnhem kwamen, dan verstond niemand dat. Dan moesten we maar twee keer busje doen en weer gaan.
Van den Toren: ,,In het begin vindt iedereen het leuk, maar na een paar maanden veranderde dat wel. De sfeer sloeg om, maar de boekingen stonden al vast. Het liedje kwam mensen de neus uit. We werden wel eens met boegeroep ontvangen en met ijsklonten bekogeld. Toen werd het voor ons ook minder leuk.
Hadden jullie het willen missen?
Van den Toren: ,,Ik kijk er met gemengde gevoelens op terug. Ik sta niet zo graag in de belangstelling. Maar we hebben ook mooie dingen meegemaakt en die heb ik zeker ook onthouden.
Oosterlaar: ,,Het was mooi, maar ik was blij dat het na een half jaar afgelopen was. Ik verbaas me er over dat er nu soms nog heee bussie! naar me geroepen wordt.
- ---------------------------------------------------------------------------
Attachment: http://mapinc.org/temp/18xA_BvndwoQg.html
- --
MAP-NL
------------------------------
Subj: 003 List-Software: Majordomo 1.94.4
From: Dennis Belangenvereniging MDHG
Date: Fri, 23 Oct 2020 01:09:08 -0700
Newshawk: Dennis Belangenvereniging MDHG
Source: Linda.nl
Copyright: Linda.nl
Pubdate: 20-10-2020
Author: Julia Bartelink
Contact: www.Linda.nl
Website: www.Linda.nl
ESCORT DAPHNI (29) IS VERSLAAFD: IK WEET NIET OF MIJN DRUGGEBRUIK PROBLEMATISCH IS
Daphni doet mee aan het tv-programma Verdoofd. Hierin bespreekt ze met documentairemaakster Sahar Meradji onder andere haar eeuwige dilemma: Is mijn drugsprobleem echt problematisch?
Eigenlijk heb ik een heel fijne jeugd gehad. Ik maakte de middelbare school af en rondde de mbo-opleiding Event Management af, vertelt Daphni. Na het afronden van haar opleiding doet ze nog een poging tot de studie HBO Rechten. Die opleiding maakte ik niet af. De opleiding paste niet bij mij. Dat in combinatie met uitgaan en drinken, heeft ervoor gezorgd dat ik ermee stopte.
Wanneer Daphni dertien jaar is, steekt ze voor het eerst een joint op. Op haar vijftiende slikt ze voor het eerst een xtc-pilletje . Toen ik negentien was gebruikte ik voor het eerst GHB. In mijn vriendengroep werd best veel drugs gebruikt. Ik denk dat dat de reden is waardoor ik op zon jonge leeftijd ging experimenteren met drugs.
Wanneer Daphni rond de twintig jaar is, merkt ze dat haar GHB-gebruik problematisch wordt. Eerst gebruikte ik het een keer in de maand, in het weekend. Dat veranderde naar ieder weekend. Op een gegeven moment gebruikte ik het zelfs doordeweeks. Twee vrienden trekken aan de bel. Ik kreeg een soort interventie. Ik was het met ze eens, want ik gebruikte bijna dagelijks. Door die interventie en mijn verhuizing naar een nieuwe omgeving heb ik anderhalf jaar geen drugs gebruikt.
Op 24-jarige leeftijd begint ze met werken als escort. In de serie probeer ik het taboe op sekswerk te doorbreken. Er heerst een vooroordeel dat veel meiden het enkel doen voor het geld. Dat is bij Daphni niet het geval, zegt ze. Het geld is natuurlijk heel fijn, maar voor mij speelt vooral mee dat ik iedere keer verschillende mensen ontmoet en iedere date anders is. De mensen die ik ontmoet, zou ik niet gauw in de kroeg aanspreken. Ook tijdens haar werk is ze weleens onder invloed. In het weekend zijn er vaak klanten die zelf ook weleens wat gebruiken. Dan heb ik een date met snuifje of een drankje erbij.
Omdat het dagelijks leven van Daphni niet direct beinvloed wordt door de GHB, weet ze niet zeker of zij haar verslaving wel als een probleem ziet. Veel mensen zien drugsgebruik heel zwart-wit. Of je bent verslaafd en je leven ligt aan duigen, of je gebruikt helemaal niets. Het is echt niet allemaal zo zwart-wit.
Daarom besluit Daphni mee te doen aan de documentaireserie. Het was een uitdaging voor mijzelf. Ik was benieuwd of ik anders naar mijn verslaving of mijn leven ging kijken, wanneer ik mijzelf terug zou zien op beeld. Ik heb het programma inmiddels bekeken en twijfel nog steeds.
Wanneer Daphni GHB gebruikt voelt ze zich euforisch. Het is een beetje zoals aangeschoten zijn. Ik praat meer, word losser en heb minder moeite met afstappen op vreemden. Zich druk maken om haar gezondheid doet ze niet. Ik weet dat het niet goed voor me is, maar ik maak me er nu niet heel veel zorgen om. Het is net zoals roken. Je weet dat het slecht is, maar merkt er niet veel van. Dan maak je je ook minder snel zorgen.
Daphni wil wel graag een advies geven aan de lezeressen van LINDA.meiden: Als je zelf iemand bent die gebruikt, wees er dan eerlijk over. Probeer erover in gesprek te blijven. Het is niet erg om te twijfelen. Praat erover! Wanneer je deze twijfels deelt, zul je meer begrip en steun krijgen dan je misschien van tevoren verwacht.
Verdoofd is vanaf maandag 26 oktober wekelijks om 21:20 te zien op NPO 3.
- ---------------------------------------------------------------------------
Attachment: http://mapinc.org/temp/23nd5dALvCuks.html
- --
MAP-NL
------------------------------
Subj: 004 Verkoop softdrugs aan buitenlanders moet overlast voor Vlissingen beperken
From: Dennis - Belangenvereniging Druggebruikers MDHG
Date: Fri, 23 Oct 2020 03:51:15 -0700
Newshawk: Dennis - Belangenvereniging Druggebruikers MDHG
Source: PCZ
Copyright: © Provinciale Zeeuwse Courant,
Pubdate: 23-10-2020
Author: Rene Hoonhorst
Address: Edisonweg 37E, Postbus 5046, 4380 KA Vlissingen
Contact: >
Website: http://www.pcz.nl/
VERKOOP SOFTDRUGS AAN BUITENLANDERS MOET OVERLAST VOOR VLISSINGEN BEPERKEN
Een nipte meerderheid van de gemeenteraad in Goes wil of durft het nog steeds niet aan. Veel Vlissingse raadsleden vragen daarentegen al jaren om afschaffing van het ingezetenencriterium. Geef iedereen van achttien jaar en ouder de gelegenheid softdrugs te kopen bij de gedoogde coffeeshops.
Burgemeester Bas van den Tillaar van Vlissingen weerstaat de smeekbedes van veel raadsleden en coffeeshophouder Gerard Aarden niet langer. Hij kondigt in de programmabegroting voor volgend jaar aan het ingezetenencriterium een jaar op proef 'op te schorten'. Vanaf 1 april volgend jaar tot 1 april 2022 mogen ook buitenlanders van achttien jaar en ouder softdrugs kopen bij de twee coffeeshops in Vlissingen.
Tot een half jaar geleden was Van den Tillaar mordicus tegen het laten vallen van het ingezetenencriterium. Net na zijn aantreden in het voorjaar van 2016 vreesde hij nog dat buitenlandse drugsconsumenten massaal naar Vlissingen zouden komen. Behalve door Franse en Belgische wietrokers zou Vlissingen worden overspoeld door drugstoeristen, die elders in Zeeland vakantie vieren.
Ook benadrukte de burgemeester telkens dat Vlissingen niet op eigen houtje het ingezetenencriterium aan de kant kon schuiven. Het beleid om alleen Nederlanders de gelegenheid te geven softdrugs te kopen, geldt ook in beide andere Zeeuwse coffeeshopsteden: Goes en Terneuzen. Politie en openbaar ministerie wezen inbreuk op dat beleid bovendien sterk af.
Stop overlast straathandel
Een toenemend aantal raadsleden verwacht dat de overlast van straathandel daalt als buitenlanders die een joint willen roken legaal wiet kunnen kopen. Tijdens een door vijf oppositiepartijen op poten gezette bijeenkomst lieten tientallen bewoners - en coffeeshophouder Gerard Aarden - horen dat het opheffen van het ingezetenencriterium overlast in het stadshart zal beperken. Van den Tillaar liet zich er nooit over uit of hij als binnenstadbewoner het vrijgeven van de verkoop van softdrugs aan buitenlanders ook als oplossing ziet. Maar hij kaartte de Vlissingse positie wel aan in het overleg met beide andere 'coffeeshop-gemeenten', bevestigt zijn Terneuzense collega Jan Lonink.
,,De druk van buitenlandse toeristen, seizoenswerkers en arbeidsmigranten die af en toe softdrugs willen kopen is groot. Dat die aanloop overlast geeft, is duidelijk. Tel daar de druk van de gemeenteraad bij op, dan is er begrip voor de Vlissingse positie."
De situatie in Terneuzen is niet vergelijkbaar, stelt Lonink. De aanloop van Belgen en Fransen is na sluiting van verkooppunt Checkpoint gestopt, ook al omdat zuiderburen makkelijker in eigen land softdrugs kunnen kopen. De Terneuzense raad is ook uiterst terughoudend en taalt niet naar versoepeling van verkoopvoorwaarden.
Van den Tillaar houdt wel stevig vast aan het beleid de twee gedoogde coffeeshops in de binnenstad te houden. Hij ziet Purple graag verkassen, omdat klanten van die shop in de Aagje Dekenstraat ook problemen met verkeersveiligheid en parkeer- en geluidoverlast veroorzaken. Maar verhuizing van coffeeshops naar de rand van de stad levert alleen meer drugstoeristen en uitbreiding van overlast op, verwacht de burgemeester.
Of het opheffen van het verbod softdrugs te verkopen aan buitenlanders de straathandel terugdringt, valt te bezien. In Amsterdam, walhalla voor softdrugsgebruikers uit de hele wereld, gaan juist nu stemmen op het ingezetenencriterium in te voeren om toeristische uitwassen te beteugelen.
De Vlissingse burgemeester neemt vijf maanden de tijd om de proef goed voor te bereiden. Hij hoopt dat de verwachting van binnenstadbewoners en raadsleden over afnemende overlast bewaarheid wordt. Mocht al tijdens het proefjaar blijken dat er eerder meer dan minder overlastproblemen zijn, dan houdt hij zich het recht voor het experiment af te breken.
- ---------------------------------------------------------------------------
Attachment: http://mapinc.org/temp/13XMoZfriKlDs.html
- --
MAP-NL
------------------------------
Subj: 005 Baas drugsspeurders: Ik hou mijn hart vast voor wat er in Antwerpen nog kan gebeuren
From: Dennis - Belangenvereniging Druggebruikers MDHG
Date: Fri, 23 Oct 2020 04:02:33 -0700
Newshawk: Dennis - Belangenvereniging Druggebruikers MDHG
Source: DeMorgen.
Copyright: © 2016 De Persgroep Digital
Pubdate: 21-10-2020
Author: Yannick Verberckmoes
Address: Brusselsesteenweg 347 , 1730 Asse (Kobbegem)
Contact:
Website: www.demorgen.be<https://mdhg-my.sharepoint.com/personal/office365_mdhg_nl/Documents/Da>
BAAS DRUGSSPEURDERS: IK HOU MIJN HART VAST VOOR WAT ER IN ANTWERPEN NOG KAN GEBEUREN
Terwijl in de haven elke dag kilos coke passeren, krijgt de nieuwe baas van de Antwerpse federale politie zijn personeelskader niet ingevuld. Yve Driesen (48) klaagt het nijpende gebrek aan middelen en manschappen aan. Pas als er granaten ontploffen, zien mensen het gevaar.
Aan de muur van de commandokamer aan de Antwerpse Noordersingel hangt een kaart van de haven. Die toont meteen wat het voornaamste actieterrein is van de federale gerechtelijke politie (FGP). Dit jaar alleen al hebben de politiediensten in de dokken meer dan 40 ton cocaine onderschept. Dat is wellicht nog maar een fractie van wat er in werkelijkheid passeert.
Sinds juni staat Yve Driesen (48) aan het hoofd van de speurders die niet enkel in de haven maar ook in de rest van de provincie Antwerpen de strijd aangaan met georganiseerde misdaad. Driesen zat nog maar een paar weken op zijn stoel of er ontploften granaten. In de laatste vier jaar is er al 66 keer geschoten of met granaten gegooid wanneer het even onrustig werd in het drugsmilieu.
In Rotterdam zijn er mensen op klaarlichte dag vermoord, zegt Driesen. In Amsterdam is vorig jaar een advocaat neergeschoten. Ik hou mijn hart vast voor wat er in Antwerpen nog kan gebeuren. Pas wanneer er granaten ontploffen, zie je wat de gevolgen zijn als je die bendes niet grondig aanpakt.
Wie niet rechtstreeks in aanraking komt met de drugshandel, heeft er weinig last van. Daardoor heeft de federale gerechtelijke politie ook nooit voldoende middelen gekregen om de grote georganiseerde misdaadbendes te bestrijden. Wij zijn wat betreft financiering altijd het ondergeschoven kindje geweest. Bovendien hebben we in Antwerpen een gigantisch personeelstekort.
Hoe bedoelt u?
Ik zie een tomeloze inzet bij de speurders, maar meer dan een op de vier plekken bij ons is niet ingevuld. Het kader voorziet 550 plaatsen. Vandaag komt de FGP in Antwerpen aan een goede 400. Bij elke afdeling van de federale politie, in elke provincie komt men handen tekort. Maar in Antwerpen is het gebrek het meest schrijnend. Ons deficit bedraagt 28 procent. Dat is bijna het dubbele van het nationale gemiddelde van 15 procent, terwijl de uitdagingen hier enorm zijn.
De drugscriminaliteit is niet enkel internationaal, maar ook enorm complex. De kopstukken van een drugsbende kunnen vanuit Dubai de opdracht geven voor een transport vanuit Zuid-Amerika en maken gebruik van financiele experts om hun opbrengst wit te wassen. Het gevolg is dat een politieonderzoek naar zulke complexe zaken erg lang duurt. Twee jaar voor een onderzoek is geen uitzondering. Als ik dat allemaal zie, denk ik dat zelfs een kader van 550 mensen te weinig is. Ik heb slechts 44 speurders in onze drugssectie, maar ik kan er makkelijk 150 aan het werk zetten.
Hoe vertaalt dat personeelstekort zich nog?
Er zijn te weinig manschappen in onze speciale eenheden (POSA), die gevaarlijke arrestaties uitvoeren. Ook hun technische ondersteuningsdiensten zijn dramatisch onderbemand. Zij doen onder meer de geheime onderzoeken, waarbij ze afluisterapparatuur installeren. Als we spreken over de aanpak van drugscriminaliteit, zijn het net zulke technieken die we moeten gebruiken. Ik merk ook een personeelstekort bij andere overheidsdiensten, die bij ons het onderhoud doen van de voertuigen of de ICT. Dat tast ook onze efficientie aan.
Hoe gaat u het tij keren?
Wel, ik denk dat we de mensen die de georganiseerde misdaad onderzoeken meer capaciteit en middelen moeten geven om dat echt op een goede manier te doen. Ten tweede denk ik dat we moeten uitgroeien tot een expertenorganisatie. We moeten erin slagen om experts op het vlak van IT of financien rechtstreeks aan te trekken uit de privesector. In het nieuwe regeerakkoord wordt daar ook op gewezen.
Ik zeg altijd: verf zon IT-expert uit de prive gewoon blauw. Geef hem een korte opleiding en betaal hem marktconform. Voor mijn part mogen die meer verdienen dan ik. Via zon zijinstroom moeten we profielen aantrekken die anders niet meteen bij de politie terechtkomen. Mij maakt het niet uit als een IT-expert geen vijf keer kan pompen. Op zo iemand zitten ze bij de speciale eenheden misschien niet te wachten, maar ik wel. Bijvoorbeeld om de bitcoin op te sporen waarmee de winst van een drugstransport wordt versluisd.
Tot slot moeten we meer samenwerken. Een criminele organisatie moet je zien als een heel netwerk van opdrachtgevers, financiele en logistieke experts en verdelers. Politiediensten moeten daar meer als een netwerk tegenover staan. Dat betekent dat je de informanten, die inlichtingen bij de bendes losweken, beter moet verbinden met de drugsspeurders en computerexperts. Ik citeer graag de Amerikaanse generaal Stanley McChrystal, die in Afghanistan tegen de taliban heeft gevochten: It takes a network to defeat a network.
Uw collegas van de lokale politie in Antwerpen zijn na de granaataanslagen bezig met Operatie Nachtwacht. Welke rol speelt de federale politie daarin?
Bij die operatie zijn we niet rechtstreeks betrokken. Maar door wapens en drugs te onderscheppen en controles uit te voeren, heeft die operatie voor ons ook al meer informatie opgeleverd. Misschien heeft Nachtwacht ook nieuwe aanslagen vermeden. Bij de laatste reeks granaataanslagen in augustus had je op korte tijd acht feiten. Dat zet een immense druk op onze speurders. Het eerste onderzoek is nog bezig en ze moeten al uitrukken voor een nieuw feit. Door die grootscheepse actie heeft de lokale politie de rust teruggebracht in Antwerpen.
Hoe loopt de samenwerking met de lokale politie? Dat is toch een oud zeer?
De ogen en oren op het terrein zitten bij de lokale politie. Zij hebben de contacten met de omwonenden op straat en zij beheren het cameranetwerk in Antwerpen. Het is dus heel interessant om de handen in elkaar te slaan. Ik kan u garanderen dat de samenwerking met de lokale politie uitstekend is, ondanks de framing die daarover gebeurt. We wisselen informatie uit voor lopende onderzoeken, ik overleg vaak met de korpsoversten en in ons lab werken we samen met inspecteurs van de lokale politie.
Toch is het niet gelukt om met het Kali-team, waarin de twee diensten samenwerken, grote drugsonderzoeken te voeren? Uw voorganger Stanny De Vlieger zei dat de samenwerking moeizaam loopt omdat de lokale politie een pak meer middelen heeft. Samenwerken gaat maar als elke speler het gevoel heeft evenwaardig te zijn, zei hij.
Ja, maar goed. Ik ben gestart op 1 juni en schets u de situatie die ik ken. Misschien is de naam Kali-team ook slecht gekozen. Het is eerder een groot project met verschillende teams. En daarbinnen hebben we met het DIFA-team wel een succesverhaal. Het DIFA-team gaat achter handelszaken aan die fungeren als schermvennootschappen om geld uit de drugshandel wit te wassen, of achter bedrijven die criminele activiteiten faciliteren. Sinds de oprichting van het DIFA-team in september 2018 heeft het zo 22 bedrijven of handelszaken definitief gesloten. Het gaat over autoverhuurbedrijven, restaurants, telecomzaken, voedingswinkels en een nachtclub. DIFA zorgt er ook voor dat de malafide uitbaters elders geen nieuwe zaak kunnen opstarten.
Samen met Antwerps procureur Franky De Keyzer werkt u ook aan een nieuw veiligheidsplan voor de Antwerpse haven. Wat moet daarin staan?
Een veiligheidsplan wordt normaal gesproken door elke politiezone opgesteld. Dat loopt over een periode van vijf jaar en bevat de prioriteiten en de taakverdeling. Het is heel opmerkelijk dat er voor zon gigantisch gebied als de haven nog geen veiligheidsplan is.
In de haven zijn, naast de federale gerechtelijke politie, drie lokale politiezones actief en dan is er nog de scheepvaartpolitie, de wegpolitie en de douane. De bedoeling is de verschillende overheidsdiensten beter op elkaar af te stemmen.
Het is dus een soort Stroomplan 2.0. Maar wel met een heel belangrijk verschil. Het Stroomplan (twee jaar geleden ingevoerd na een noodkreet van de federale politie, YV) gaat enkel over de strijd tegen de drugshandel. Het veiligheidsplan zal alle vormen van criminaliteit behandelen, dus ook afvalfraude of de trafiek van gestolen voertuigen.
Iedereen beter doen samenwerken was ook de filosofie van het Stroomplan. Is dat in de praktijk niet zeer moeilijk gebleken?
Het Stroomplan is een sterk concept. Zoals bij elk pioniersproject zaten er wat kinderziektes in. Het is de bedoeling dat onderzoekers van de UGent de lessen uit een analyse van het Stroomplan meenemen in het veiligheidsplan. Een van de moeilijkheden is dat de haven verdeeld is over twee gerechtelijke arrondissementen: Antwerpen en Oost-Vlaanderen. Daardoor belanden dossiers over de haven bij verschillende parketten.
De problemen van het Stroomplan gingen verder dan de politiediensten. Het bleek ook niet eenvoudig om samen te werken met de fiscus.
Dat is een goed punt, maar dat gaat eerder over het wettelijk kader. Door het Charter van de belastingplichtige is het heel moeilijk om informatie uit te wisselen tussen de fiscus en politiediensten. Stel dat een drugsdealer er een luxueuze levensstijl op na houdt maar officieel een heel klein inkomen heeft, dan weten we daar niets over. Ik denk dat er zeker modellen bestaan waarbij die informatie-uitwisseling met respect voor privacy kan worden georganiseerd. De Nederlandse fiscus heeft daar zelfs een speciale opsporingsdienst voor, de FIOD.
U hebt eerder ook gezegd dat u meer wil inzetten op internationale samenwerking. Hoe kunnen de Nederlanders bijvoorbeeld helpen?
Eerst en vooral door inlichtingen te delen. Als wij bepaalde dingen opmerken die voor hen interessant zijn, geven we ze ook door. Maar als er een bende is die wij willen oprollen met een aantal belangrijke figuren in Nederland, dan gebeurt het soms dat de Nederlanders zeggen: voor ons zijn die eigenlijk niet zo belangrijk. Pas als beide landen een belang zien in een dossier, kunnen we er samen aan werken.
In het verleden hebben we al speurders uit beide landen op een plek samengebracht. Dat was de opzet van het Joint Investigation Team in Turnhout. Maar we zijn daarbij op allerlei praktische problemen gebotst, zoals het rechtstreeks toegang geven tot onze databanken en pv-registers. Als een Nederlandse collega een ongeval zou hebben met een Belgisch dienstvoertuig bleek dat administratief moeilijk te regelen.
De Nederlandse speurders konden onlangs EncroChat kraken, een telefoonnetwerk dat criminelen gebruikten om versleutelde berichten naar elkaar te sturen. Heeft Belgie aan dat onderzoek bijgedragen?
Nee, Belgie was daarbij niet betrokken. Het was een onderzoek van Nederlandse, Franse en Britse speurders.
Dat onderzoek heeft geleid naar de beruchte container in Wouwse Plantage, die criminelen gingen gebruiken om hun tegenstanders te folteren. Die container stond vlak bij de Belgische grens.
Dat klopt. En dat is precies het soort onderzoek waarvan ik denk dat we er als federale gerechtelijke politie meer moeten doen. Hoogdrempelig, georganiseerd, internationaal, met een enorm ontwrichtende impact op de georganiseerde misdaad. Dat betekent dat je de expertise, de infrastructuur, en de middelen moet hebben. Als we in de toekomst het hoofd boven water willen houden, moeten we daarop inzetten. Als we spreken over amfetaminelabs, wietplantages of motorbendes, dan zitten die in heel de grensstreek, de Kempen en Limburg. Maar het knooppunt voor de drugshandel zit wel hier, in Antwerpen. Het lijkt me logisch om het probleem dan bij de bron aan te pakken.
- ---------------------------------------------------------------------------
Attachment: http://mapinc.org/temp/155l6OAmppnnQ.html
- --
MAP-NL
------------------------------
Subj: 006 Ik spreek uit ervaring: de 'war on drugs' bestaat niet
From: Dennis â Belangenvereniging Druggebruikers MDHG
Date: Mon, 26 Oct 2020 01:53:53 -0700
Newshawk: Dennis â Belangenvereniging Druggebruikers MDHG
Source: MO Mondiaal Nieuws (Belgie)
Copyright: vzw Wereldmediahuis
Pubdate: 23-10-2020
Author: Arthur Debruyne
Address: Vlasfabriekstraat 11 1060 Brussel
Contact: >
Website: www.mo.be
âIK SPREEK UIT ERVARING: âWAR ON DRUGSâ BESTAAT NIETâ
Een Mexicaanse oud-minister van Defensie is door de VS opgepakt voor drugshandel. Het verbaast journalist Arthur Debruyne niet. âDe âwar on drugsâ is eigenlijk een âwar for drugsâ, waarin zelfs generaals, ministers en presidenten meestrijden voor een stuk van de taart.â
Het was beslist geen alledaagse krantenkop bij het ontbijt vrijdagochtend, hier in Mexico-Stad: âMexicaanse ex-defensieminister in de VS gearresteerd voor drugshandelâ. En toch: hoewel ik graag zou schrijven dat ik me in mijn koffie verslikte, was het niet bepaald verrassend nieuws.
Nog geen tien maanden geleden klaagde het Amerikaanse gerecht immers een andere Mexicaanse topambtenaar aan. Genaro Garcia Luna, voormalig minister van Veiligheid, zou het Sinaloakartel beschermd hebben. Op korte tijd belandden zo twee Mexicaanse ex-ministers in een maximum security-gevangenis in de VS.
Zelfs ex-president Enrique Pena Nieto zou drugsgeld hebben aanvaard. Of dat beweerde in ieder geval een getuige tijdens het proces van drugsbaron Joaquin âEl Chapoâ Guzman, die vorig jaar door de rechtbank in New York tot levenslang werd veroordeeld. Pena Nieto ontkent in alle toonaarden, maar Mexicanen zeggen: yeah, right.
De peetvader
De 72-jarige Salvador Cienfuegos was defensieminister van 2012 tot 2018. Tijdens zijn ambtstermijn, zegt de Amerikaanse aanklager, werkte hij samen met beruchte drugstrafikanten. In ruil voor grote sommen smeergeld hielp hij enorme hoeveelheden heroine, cocaine, crystal meth en cannabis naar Amerika smokkelen. De opbrengsten waste hij wit. Cienfuegos werd donderdagavond, in bijzijn van zijn gezin, opgepakt in de luchthaven van Los Angeles.
In telefoontaps hoorden Amerikaanse rechercheurs kartelleden praten over een machtige en mysterieuze beschermheer: El PadrinoâŻââde peetvader. Uiteindelijk begrepen ze dat het de minister van Defensie betrof, die in theorie een oorlog voerde tegen diezelfde drugskartels. Feitelijk was hij zelf een trafikantâŻââof zoals Mexicanen ze noemen: een narco. En een bijzonder toegewijde.
El Padrino, zo stelt de aanklacht, zorgde ervoor dat het leger geen militaire operaties uitvoerde tegen zijn beschermelingen. Hij pakte rivaliserende drugsbendes aan en haalde maritieme drugstransporten op. Daarnaast trachtte hij ook het territorium van de organisatie uit te breiden. En als kers op de taart stelde hij de kopstukken voor aan andere corrupte overheidsbeambten die zouden willen meewerken in ruil voor smeergeld.
War on drugs een mythe?
Misschien was de war on drugs altijd een mythe. Ik zag het met mijn eigen ogen. Op reportage in een dorp in de afgezonderde bergen van de Sierra Madre, waar papaver (voor heroine) en wiet geteeld wordt: gewapende kartelsoldaten hielden er de wacht buiten het huis van hun baas, pal in de dorpskern, op een steenworp van het politiekantoor. Dorpsbewoners wisten dat agenten hand- en spandiensten verleenden waar nodig.
Een boer vertelde me er langs zijn neus weg dat hij in opdracht van het leger weleens strobalen in plasticfolie verpakte zodat een of andere bevelhebber ze voor de media als een grote drugsvangst kon presenteren en verbranden.
Of die keer in Ciudad Juarez, waar de manager van een drugspand ongestoord zijn werk kon doen omdat hij zijn âvergunningâ had betaald. âEsta plaza esta comprada, amigoâ, zo lachte hij mijn vraag weg of de politie hem nooit kwam lastigvallenâŻââhet was immers een opvallend komen en gaan van junkies daarbuiten op het trottoir. Vrij vertaald: zijn territorium was netjes afgekocht. De plaza kan je gerust gelijkstellen met heel Mexico: als je de defensieminister in je zak hebt, kan je ongestoord zakendoen.
Ruim drie jaar woon ik nu in Mexico. Corruptie was voordien altijd abstract geweest. Nu begin ik te begrijpen hoe ze ruikt en aanvoelt. Het geval Cienfuegos is allesbehalve een uitzondering. Zo zit het systeem in elkaar. Dat zei ook Vicente Zambada tegen het Amerikaanse gerecht. De zoon van Ismael âEl Mayoâ Zambada, baas van wat overblijft van het Sinaloakartel, klapte uit de biecht in ruil voor strafvermindering.
In haar boek âEl Traidorâ (de verrader) citeert journaliste Anabel Hernandez uit de getuigenis van Vicente: âIn ruil voor smeergeld zorgden functionarissen van de Mexicaanse overheid voor 1) informatie over operaties tegen het Sinaloakartel, zijn leden en partners 2) directe assistentie wanneer leden van het Sinaloakartel of partners gearresteerd werden of drugs in beslag genomen werd 3) het arresteren of vermoorden van vijanden van het Sinaloakartel.â
De war on drugs is eigenlijk een war for drugs, waarin zelfs generaals, ministers en presidenten mee strijden voor een stuk van de taart. De war on drugs, zoals ze bestaat in Mexico, is een mythe.
Kartels bestaan niet
Ook kartels bestaan niet. Of toch niet zoals we ze ons voorstellen. Dat stelt Oswaldo Zavala, ooit journalist in Juarez en nu academicus in Amerika. Tuurlijk, er zijn wel degelijk heel wat mensen in Mexico die zich bezighouden met drugshandel. En het onvoorstelbare geweld en leed dat ze aanrichten is echt.
Maar âde kartelsâ, die almachtige, mythische kartels die makkelijk de staat op zijn knieen kunnen dwingen, zijn een verzinsel van beleidsmakers waarmee ze hun eigen incompetentie toedekken.
âDe kartelsâ leven vooral in Netflix-series en in de verbeelding van wannabe gangsters in heel de wereld. De kartels, die boosaardige en veelkoppige monsters, kunnen ook niet bestaan of betijen zonder de zegen en zelfs de medewerking van de staat.
âHet heeft geen zin om met de overheid ruzie te maken, want de overheid heeft altijd meer kogelsâ, zou El Mayo, die van alle topnarcoâs niet een keer is opgepakt, ooit gezegd hebben. Anders gezegd: Mexico staat helemaal niet machteloos tegen drugsbendes. Sterker: de overheid deelt de lakens uit.
War on drugs
In 2006 startte een pas verkozen oud-president Felipe Calderon de war on drugs in Mexico. Hij werd van kiesfraude beschuldigd en moest daadkracht tonen. Veertien jaar later zijn 200.000 mensen dood en zijn volgens de overheid 62.000 mensen vermist.
Ondertussen vloeien meer drugs dan ooit naar de VS, de grootste afzetmarkt ter wereld. Een agent van de Amerikaanse drugsbestrijdingsdienst DEA haalde zijn schouders op aan het einde van een gesprek met mij: âDrugs bestrijden is net als knijpen in een ballon: de lucht verplaatst zich gewoon.â
En toch blijven we erin geloven. Zelfs in Belgie voeren we een war on drugs. Bart De Wever, burgemeester van Antwerpen, was aanvankelijk een overtuigd adept. Maar in een recent gesprek met een Nederlandse onderzoeker klonk hij al gematigder. Legalisering was toch een optie, hoe âverschrikkelijkâ ook, die men âtheoretischâ onder de ogen moest zien. De Wever weet vast dat ook de Belgische autoriteiten niet immuun zijn voor de verleiding van makkelijk drugsgeld. Politie, douane en bedrijfsleven: corruptie wordt een steeds groter probleem in de haven van Antwerpen. Cocaine legaliseren? Het lijkt onmogelijk, allicht heeft De Wever gelijk. Maar moeten we een oorlog tegen drugs echt voorstellen als een oorlog die gewonnen kan worden?
In Mexico heeft verontwaardiging al lang geleden plaats gemaakt voor gelatenheid en cynisme. De corrupte generaal Cienfuegos vliegt mogelijk voor de rest van zijn leven achter de tralies, maar is daarmee gerechtigheid gediend? Kunnen de duizenden Mexicaanse ouders die in massagraven speuren naar hun vermiste kinderen hun zoektocht eindelijk staken? Valt er morgen in Amerika een dodelijke overdosis minder door de gevaarlijke fentanyl die uit Mexico komt?
- ---------------------------------------------------------------------------
Attachment: http://mapinc.org/temp/21dbFVMGfaPwU.html
- --
MAP-NL
------------------------------
End of Map-NL-Digest V2019 #140
*******************************
--
MAP-NL-DIGEST
|
